آریا بانو -
وابستگی امن یا ترس از دست‌دادن
٨٧
٠
ایران / اگر شما آدمی وابسته اما نگران و مضطرب باشید تمام تلاشتان را برای حفظ نزدیکی با همراهتان می‌کنید. این نزدیکی به شما احساس امنیت می‌دهد، همیشه می‌خواهید در کنار هم باشید تا خیالتان از هر نظر راحت باشد. ممکن است حتی سعی کنید او را در محیطی محدود و بسته نگه دارید تا ارتباط‌تان فقط محدود به خودتان باشد. هر چیزی از بیرون را تهدیدی برای ارتباط خودتان می‌دانید و از هر نوع نزدیکی دیگران به این رابطه دچار هراس می‌شوید.
اما افرادی هم هستند که الگوی وابستگی‌شان بر اساس بی‌اعتنایی یا پرهیز است. شخصیت‌هایی با این الگوی وابستگی معمولاً تلاش می‌کنند خود را آدم‌هایی غیر وابسته و مستقل نشان بدهند. آنها ادعا می‌کنند که بدون وابستگی عاطفی هم می‌توانند براحتی زندگی کنند و از اینکه خیلی وابسته به دیگران دیده شوند اجتناب می‌کنند. گویا ارتباط چندان چیز مهمی هم نیست و صمیمیت زیاد برای ارتباط الزامی ندارد.
وابستگی‌های نامطمئن و فاقد امنیت معمولاً یک نوع کپی‌برداری از کسانی است که ما در کودکی با آنها زندگی کرده‌ایم، حتی اگر به طور کلی احساس خوبی در این نوع وابستگی‌ها نداشته باشیم باز هم از آنها در سبک زندگی‌مان تقلید می‌کنیم.
با این حال می‌توان یک وابستگی
سالم را در رابطه پیش برد. وابستگی امن نیز یک الگوی وابستگی است. در این مدل رفتاری آدم‌ها از داشتن رابطه خوشحال هستند، مثلاً
کودکان نسبت به پدرومادر در بیشتر موارد از چنین الگوی وابستگی‌ای پیروی می‌کنند. افراد بزرگسال هم در روابط عاشقانه چنین وابستگی‌ای با شریک‌شان دارند؛ احساس امنیت و اطمینان در حالی که دیگری فرصت و آزادی‌های خودش را دارد.
در وابستگی مبتنی بر امنیت می‌توانید براحتی از هم حمایت کنید، در کنار هم احساس راحتی می‌کنید و در زمان مشکل همراهی‌تان را قطع نمی‌کنید. این رابطه تقریباً صادقانه، عاشقانه، آزاد و برابر است و هویت فردی هیچ کس فدای رابطه نمی‌شود. این الگوی وابستگی در بزرگسالی البته تفاوت مهمی با رابطه والد-ـ فرزندی دارد. در این رابطه نیازهای شما فراتر از نیاز و پیوستگی یک کودک به والدین است. شما درک بیشتری از مفهوم عشق، دوستی و نیازهای یک رابطه دارید و مطابق با آن پیش می‌روید.
بعضی از وابستگی‌ها هم با نوعی از اضطراب و ترس از طرد شدن همراه است. فردی که از این الگو پیروی می‌کند هم تمایل زیادی به رابطه دارد و هم دائماً دچار این نگرانی است که آدمی تحمیل شده به دیگران باشد و فرد متقابل به همان اندازه دوستش نداشته باشد. در عین حال او بشدت به دنبال آدمی است که او را کامل کند. گویا نجات دهنده‌ای وجود دارد که می‌تواند همه نقص‌ها را از بین ببرد.
روش دلبستگی شما به والدین در کودکی با آنچه که در بزرگسالی به آن دلبستگی می‌گویید فرق دارد اما از همان الگو پیروی می‌کند. اگر بتوانید نوع وابستگی‌تان را تشخیص بدهید و تعریف کنید خودتان را از عواملی که باعث می‌شود در رابطه احساس ناامنی کنید یا از نزدیک شدن به دیگران بترسید دور نگه می‌دارید. این می‌تواند یک چالش مهم در زندگی‌تان باشد که بتوانید فردی را برای رابطه
زناشویی انتخاب کنید که از الگوی مشابه شما پیروی نمی‌کند و دلبستگی‌هایش بر اساس اعتماد و امنیت ایجاد می‌شود. رفتار درمانی برای تغییر الگوی وابستگی نیز بسیار مؤثر است. همچنین با درک مدل احساسی و عاطفی خود و همسرتان رابطه را شکل درست‌تری می‌دهید؛هر دو می‌توانید برای دلبستگی‌های سازگار و امن تلاش کنید و یک ارتباط
سالم بسازید.