چاپ

آریا بانو -
چگونه دفاع کردن از خود را به فرزندم بیاموزم؟
١٢٧
٠
ایران / معمولاً کودکان حدود دو تا سه سالگی هنگام بازی یکدیگر را هل می‌دهند، گاز می‌گیرند، کتک می‌زنند یا اسباب بازی‌های همدیگر را پرت می‌کنند. آنها بشدت از رفتار همسالان خود خشمگین می‌شوند، زیرا هنوز رابطه برابر و بدون تنش را نیاموخته‌اند. کتک زدن تا سن ٣ سالگی به‌دلیل عدم یادگیری رابطه صحیح با همسالان و عدم رشد رفتار اجتماعی در کودک طبیعی‌ است اما بعد از این سن طبیعی نیست و نیاز به بررسی دارد.
آیا والدین هنگام دعوای کودکان‌شان باید دخالت کنند؟
در این محدوده سنی وظیفه کودکان نیست که از خود مراقبت کنند، چراکه کودک در این سن مراقبت از خود را هم نیاموخته است. بنابراین آنها نیاز دارند شخص بزرگسالی کنارشان باشد تا اگر کودکی اقدام به کتک زدن یا هل دادن دیگری کرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن یا دعوا کردن او را متوقف کند. والدین باید بدانند اگر بیش از اندازه دخالت کنند، کودکان به جای کناره‌گیری از دعوا و وارد شدن از در دوستی، بیشتر باهم دشمن می‌شوند و بعدتر همدیگر را در بازی‌هایشان راه نمی‎دهند.
اگر کسی زدت، تو هم بزنش!
این جمله، آسیب فراوانی به کودک خواهد زد و تمام آموخته‌های فرزندتان زیر سؤال خواهد رفت. وقتی شما این را به کودک خود می‌گویید، این سؤال برای او پیش می‌آید «پس اگر کسی کار بدی کرد من هم می‌توانم آن را تکرار کنم؟»
کودکی که می‌زند درونش لبریز از حس بد به خود و دیگران است. در حقیقت کودکی که کتک می‌زند از کودکی که کتک می‌خورد بیشتر آسیب می‌بیند و احساسات منفی بیشتری را درون خود احساس می‌کند. علاوه بر این، شما با گفتن این جمله به کودک خود، او را در خطر آسیب فیزیکی جبران‌ناپذیر قرار می‌دهید و به او خشم، مجازات و کینه ورزی را آموزش خواهید داد.
پس چه رفتاری داشته باشیم؟
والدین باید این را بدانند زمانی‌ که کار به برخورد فیزیکی رسید، به فرزندشان بیاموزند، «بهتر است دست خود را بالا بیاوری و به فردی که می‌خواهد تو را بزند، بگویی نزن». با آموزش این رفتار به فرزند خود، شما در واقع به او می‌آموزید که در رابطه با دیگران می‌تواند حد و مرز مشخصی قرار دهد و از خود دفاع کند. اگر طرف مقابل به کار خود ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند. همچنین با این کار به فرزندتان می‌آموزید که، انسان‌هایی در زندگی سر راه ما قرار خواهند گرفت که دچار مشکلات رفتاری هستند و عاقلانه‌ترین واکنش در برابر این افراد این است که با آنها درگیر نشویم. ترک کردن محیط نه نشانه ترسو بودن کسی است و نه دلیل بر بی‌عرضگی او می‌باشد، تنها نشان می‌دهد که شخص فرق خوب و بد و درست و غلط را می‌داند و در مقابل آزار دیدن، از خود دفاع می‌کند.