آریا بانو - خراسان / 16 جولای سال 2013 یک فضانورد ایتالیایی برای تفحص از ایستگاه بین المللی بیرون آمد، مدت زیادی نگذشته بود که اعلام کرد کلاهش در حال پر شدن از آب است. به دلیل نبود جاذبه، آب سیستم خنک کننده بینی او را مسدود و
چشم هایش را پر کرده بود و در نتیجه نفس کشیدن برایش سخت شده بود. به کمک طناب ایمنی به ایستگاه برگشت و مداوا شد. پس از آن کلاه های فضایی تغییر شکل یافتند.
فضانوردان بعد از بازگشت به زمین، بیشتر از هر زمان دیگری طرفدار محیط زیست می شوند و
حساسیت های زیست محیطی شان شکوفا می شود. «جفری هافمن» فضانورد آمریکایی دلیل این موضوع را این گونه بیان می کند: «دیدن زمین در فضا با منابع (انرژی و زیست محیطی) محدودی که دارد، بسیار شگفت انگیز است، نفس ها را بند می آورد و حس مسئولیت پذیری شما را در برابر حفظ آن بیشتر می کند.»
فضانوردان در شرایط بدون جاذبه این گونه می‌خوابند: «شش اتاقک استراحت در سفینه وجود دارد که در هریک از آن ها کیسه خواب مخصوص به دیوار متصل است. از آن جا که جاذبه ای وجود ندارد بنابراین به بالشت و روانداز هم نیازی نمی شود. در موقع استراحت عضله ها شل می شود و بازوها کاملا شناور است و سر کمی به سمت جلو خم می شود.»
در فضا خبری از دوش آب گرم نیست. از آن جا که در محیط بدون جاذبه ذرات آب معلق می شود و به قطعات مختلف داخل سفینه می چسبد و باعث فرسودگی سریع تجهیزات می شود، فضانوردان برای
حمام کردن به جای استفاده از دوش آب، از اسفنج های مخصوص، صابون، کیسه مخصوص آب و حوله برای گرفتن آب اضافی استفاده می کنند. همچنین یک سیستم جریان هوا آب اضافی را سریع خشک می کند.