آریا بانو - اختلال میسوفونیا یا صدا بیزاری، نوعی اختلال عصبی است که در آن فرد مبتلا با شنیدن یکسری صدای خاص که ممکن است برای سایرین عادی باشد، عصبی و خشمگین می‌شود. این بیماری بسیار آزار دهنده بوده و اولین قدم برای
مدیریت آن افزایش آگاهی نسبت به آن است.
سرویس
روانشناسی - خیلی از ما ممکن است با شنیدن صدا‌های آزار دهنده کمی عصبی و ناراحت شویم. اما اگر در صورت شنیدن این گونه صدا‌ها خشمگین شدید و واکنش‌های شدیدی از خود نشان دادید، احتمالا دچار اختلال مسیوفونیا یا صدابیزاری شده‌اید. براساس تحقیقات افراد مبتلا به این اختلال از شنیدن صدا‌هایی مثل خنده‌های طولانی، صدای جویدن غذا، صدای جیرجیر در و ... بسیار ناراحت می‌شوند و واکنش نشان می‌دهند. ادامه مطلب را بخوانید تا با این اختلال بیشتر آشنا شوید.
تعریف اختلال میسوفونیا
میسوفونیا، یا سندروم
حساسیت صدایی انتخابی، نوعی اختلال عصبی است که در آن فرد با شنیدن صدا‌های مکرر مثل جویدن غدا، صدای نوشیدن مایعات و سایر صدا‌های دهانی دچار تنش، خشم، نفرت و... می‌شود. البته این صدا‌های آزار دهنده در افراد مختلف ممکن است تفاوت کند و به گذشت زمان موارد دیگری بجز صدا‌های دهانی نیز به آن اضافه شود.
مبتلایان به اختلال میسوفونیا، با شنیدن صدا‌های مذکور دچار خشم و نفرت بسیار شدیدی می‌شوند و این احساس ممکن است تا جایی پیش برود که فرد اقدام به خودکشی کند. این افراد در انتخاب شغل نیز دچار مشکل هستند چرا که به راحتی نمی‌توانند در هر نوع محیطی دوام بیاورند.
علائم اختلال میسوفونیا معمولا پیش از بلوغ جنسی یعنی در سنین 8 تا 12 سالگی پدیدار می‌شوند و اولین تحریکات معمولا توسط نزدیکان درجه یک فرد مبتلا صورت می‌گیرد. برخی تحقیقات آثار ژنتیکی را در این اختلال نشان داده‌اند و گویا گاهی می‌توان ریشه‌های این اختلال را در یک نسل قبل‌تر شناسایی کرد.
فرد مبتلا به اختلال صدا بیزاری، نه تنها رنج شنیدن صدا‌های ازار دهنده را متحمل می‌شود، بلکه متاسفانه بیماری‌ها و اختلال‌های روانی دیگری نیز پیرو این اختلال به سراغ او می‌آیند. این افراد متاسفانه به علت عدم آگاهی خودشان و نیز اطرافیان احساس تنهایی می‌کنند، گاهی ممکن است فکر کنند عقلشان را از دست داده اند، احساس گناه دارند، منزوی و دچار افسردگی می‌شوند. برای مقابله با این احساسات این بیماران در معرض خطر
اعتیاد قرار می‌گیرند. آن‌ها برای ارام کردن خود ممکن است به الکن و
مواد مخدر روی آورند.
متخصصین تا کنون درمان قطعی برای این اختلال کشف نکرده اند. روش‌های زیادی برای درمان آن
آزمایش شده که تا به حال هیچیک راهگشا نبوده اند.
علائم و دلایل بروز میسوفونیا
مهمترین نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا، واکنش شدید فرد به شنیدن صدا‌های آزار دهنده در پس زمینه است. این افراد با شنیدن برخی صدا‌های خاص، که پیشتر گفته شده، بسیار خشمگین یا اندوهگین می‌شوند و بعضا به عامل تولید کننده‌ی صدا واکنش‌های تندی نشان می‌دهند.
همه‌ی افراد با هر سن و هر جنسیتی در معرض ابتلا به این اختلال عصبی هستند، اگر چه اولین نشانه‌ها در ابتدای
نوجوانی بروز پیدا می‌کنند. در ابتدا ممکن است نسبت به یکی از نزدیکان خانوادگی باشد و بعد‌ها این احساس نفرت تعمیم پیدا می‌کند و گسترش می‌یابد.
کسانی که از این نوع اختلال رنج می‌برند، به مرور نسبت به واکنش‌های غیرارادیشان آگاه می‌شوند و متوجه می‌شوند بیش از سایر افراد حساس هستند. این آگاهی در آن‌ها رنج، اضطراب ، افسردگی و احساس گناه ایجاد می‌کند که خود باعث آزار بیشتر آن‌ها می‌شود. علاوه بر این واکنش‌های احساسی بعضا واکنش‌های فیزیکی نیز در این افراد گزارش می‌شود. احساس فشار در قفسه سینه، تنگی نفس، افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، گر گرفتگی برخی از این علائم هستند.
چگونه با اختلال میسوفونیا روبرو شویم؟
میسوفوبیا در سال 2000 برای اولین بار در رابطه وضعیت افرادی به کار رفت که اعصابشان با صدا‌های گوناگون تحریک می‌شد و واکنش نشان می‌دهد. از آن زمان تاکنون هنوز راه حل و درمان قطعی‌ای برای این اختلال وجود ندارد. همانطور که گفتیم برخی ریشه‌ی این اختلال را ژنتیکی می‌دانند و برخی معتقدند این اختلال براثر تجربیات ناخوشایند فرد در کودکی ناشی می‌شود. برای مثال فردی در خردسالی از شنیدن صدای غذا خوردن پدرش اذیت می‌شده و در بزرگسالی با شنیدن غذا خوردن توسط هر کس عصبی و پرخاشگر می‌شود.
متاسفانه این اختلال می‌تواند ضربه‌های زیادی به فرد بزند. افراد مبتلا به اختلال میسوفونیا به مرور منزوی می‌شوند و تنهایی را به شنیدن صدا‌های آزار دهنده ترجیح می‌دهند. اما برای روبرویی با این مشکل چه باید کرد؟
افرادی که به میسوفنیا مبتلا هستند، به علت رنج زیادی که می‌برند سعی می‌کنند کمتر در گروه‌ها و جمع حاضر شوند چرا که گا‌ها واکنش‌های خود نسبت به صدا‌های زننده را نمی‌توانند کنترل کنند. اطرافیان نزدیک این افراد نقش بسیار موثری در روبرویی با اختلال میسوفونیا دارند. بی صدا کردن تلفن همراه، کاهش صدا‌های تکرار شوند، کاهش صدای غذا خوردن و غیره. این افراد باید بدانند که در این مسیر تنها نیستند و دیگران آن‌ها را درک می‌کنند.
متاسفانه در حال حاضر تنها راه روبرویی با این اختلال آزار دهنده پیشگیری از تحریک فرد توسط نویزهاست و نه بیشتر؛ و این موضوع تلاش قابل ملاحظه‌ای از همراهان و آشنایان این افراد را می‌طلبد.
آیا شما در این زمینه تجربه‌ی موثری داشته‌اید؟ آیا کسی را می‌شناسید که با اختلال میسوفونیا دست و پنجه نرم کرده باشد؟ تجربیاتتان را با ما و همراهان ستاره به اشتراک بگذارید.
زهرا روشنایی