بزرگنمايي:

بانو نیوز - مردم اغلب نمی‌دانند چه چیزی برایشان خوب است. فقدان دید ژرف به زندگی می‌تواند دلیل این مسئله باشد. سرمایه‌داری از این طبیعت انسان حسابی سوء‌استفاده می‌کند و به‌لطف پیشرفت‌هایی که در کشاورزی صنعتی داشتیم، جهان واقعاً در حال بلعیدن خودش است. مستند Eating Animals به وارسی همین رابطه می‌پردازد.
دربارۀ Eating Animals
فیلم Eating Animals کریستوفر کویین هم به همین موضوع می‌پردازد. مستندی که استدلال‌های جاناتان سافران فوئر را که در کتابش با همین نام منتشرشده به طور مفصل شرح می‌دهد. این مستند نشان می‌دهد که ما چطور از کُشتن و کاشتن به حد نیازمان به اینجایی که امروزه هستیم رسیدیم. نشان می‌دهد که چرا ما به گاو‌هایمان آن‌قدر آنتی‌بیوتیک تزریق می‌کنیم که پستان‌هایشان شکاف برمی‌دارد و چرکش به شیری که می‌خریم نشت می‌کند و چه کاری با جوجه‌های مزرعه می‌کنیم که آن‌قدر بزرگ می‌شوند که قلب‌شان دیگر تحمل وزن‌شان را ندارد.
اگر خواندن این‌ها زننده است، تماشایشان وحشتناک است. آن‌قدر وحشتناک است که نیازی به اغراق در نشان‌دادن واقعیت نیست. این فیلم نسبت به فیلم Super Size Me 2: Holy Chicken ساختۀ مورگان اسپورلاک قابل‌تحمل‌تر است. فیلم مورگان را واقعاً نمی‌توان تا به آخر تماشا کرد. Eating Animals به‌وضوح نشان می‌دهد که گوشتخواران در حال اجرای هولوکاستی مدرن هستند. روایت‌های خشمگینانۀ گاه و بی‌گاه ناتالی پورتمن به کویین این اجازه را می‌دهد که رویکرد ژرف‌نگرانه‌تری در پیش گیرد (ناتالی غرولندکنان می‌گوید «حالا دارید از گرگ نگهبانی می‌کنید نه از مرغدونی»).
او فلش‌بک‌هایی به دامداران قدیمی کنتاکی، نمایندۀ متحدان حافظ آب و فیلم‌های آرشیوی از دوران کودکی کلونل سندرز (مؤسس کنتاکی) می‌زند تا نشان دهد که چرا رابطۀ ما با طبیعت مثل قبل انسانی نیست. فیلم تهوع‌آوری از گاوی را نشان می‌دهد که آنقدر به او تجاوز شده که دیگر نمی‌تواند راه برود.
از دست ندهید: پدیده گرمایش زمین
کویین روابط معناداری با بسیاری از سوژه‌هایش برقرار کرد و نگرانی و درد مشهود در چشمانشان را به‌خوبی به تصویر کشید. با این وجود استدلال اخلاقی فیلم آن‌قدر قوی نیست که مخاطب را به خودش بیاورد.
ما با چیزهایی که مصرف می‌کنیم خیلی غریبه شده‌ایم. نمی‌توان از مردم انتظار داشت که ارتباط بین همبرگری را که می‌خورند و گاوی که گوشت همبرگر از آن آمده دائماً به یاد آورند. البته از نظر مک‌دونالد این مزیت به شمار می‌آید نه عیب. مسئله این نیست که ما نمی‌دانیم بلکه ما فراموش‌کردن را انتخاب می‌کنیم. این حقیقت که ما می‌توانیم این مسئله را فراموش کنیم به‌خودی‌خود وحشتناک است و زنگ خطری برای انسانیت رو به افول‌مان است.
منبع
خواندن متن مربوط به مستند پیش از سیل را نیز از دست ندهید.