بزرگنمايي:

بانو نیوز - سمنان- ایرنا- جامعه ایرانی با گام‌هایی شتابنده به سمت سالمندی پیش می‌رود و طولی نمی‌کشد که سالمندی پدیده‌ای غالب و مشکل‌آفرین برای جامعه می‌شود، به نظرمی‌رسد سلامت سالمندی در کشور در شرایط کنونی به آگاهی جامعه از مسیر آموزش در حوزه‌های مختلف و تقویت زیرساخت‌های مرتبط برای افزایش مشارکت اجتماعی سالمندان نیازمند است.

به گزارش ایرنا، با روند کاهش نرخ رشد جمعیت در کشور، جامعه ایرانی به سوی سالمندی رشد شتابنده ای پیدا کرده است، به طوری که تا چند دهه آینده، میانسالی به عنوان رده سنی غالب جامعه، جایگزین جمعیت جوان و پویای کشور خواهد شد؛ در دوره‌ای، در کشور به شاخه روانشناسی و آموزش‌های ویژه کودکان نیاز شدید داشتیم، اکنون اما به نظر می‌رسد به روانشناسی سالمندی و آموزش‌های ویژه این دوره حیاتی در شاخه‌های خانواده، اجتماعی، پزشکی و پرستاری نیاز داریم.
بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی سن 60 سالگی آغاز دوره سالمندی قلمداد می شود، برای اینکه این تقسیم بندی بار منفی در ذهن ایجاد نکند، افراد با سن 60-69 را سالمند جوان، 70-79 سال را سالمند میانسال و 80 سال به بالا را سالمند سالمند می نامند.
بر اساس سرشماری 1395 از جمعیت 79 میلیونی کشور، 7 میلیون و 400 هزار نفر یعنی 9.28 درصد سالمند هستند و پیش بینی می شود که درصد سالمندان ایران تا سال 2025 میلادی یعنی 8 سال دیگر به 10 و تا 2050 یعنی 33 سال دیگر به بیش از 30 درصد برسد.
سالمندی یکی از دوران طبیعی زندگی هر فرد و پدیده ای اجتناب ناپذیر است که هر چه شناخت فرد و اطرافیان نسبت به مسایل آن بیشتر باشد، سالمند با مسایل کمتری مواجه خواهد شد، سالمندان در جامعه بیشتر با مشکلات شهری، اجتماعی و معیشتی دست و پنجه نرم می کنند؛ تغییرات جامعه شناختی و هرم جمعیتی، انفجار اطلاعات، رشد روزافزودن فناوری‌ها، مناسب‌نبودن شرایط زیرساختی جامعه برای حضور سالمند، ناآشنایی خانواده ها با مسایل سالمندان، بی‌توجهی به سالمندان درون خانواده‌ها به خاطر صنعتی‌شدن زندگی امروزی، خالی‌بودن سبد آموزشی جامعه از مهارت‌های زندگی برای سالمندان و آموزش‌های ویژه خانواده ها و مسایل اختلاف نسلی، مهمترین چالش های سالمندان در جامعه کنونی است.
از جمعیت 700 هزار نفری استان سمنان حدود 10 درصد یعنی حدود 70 هزارنفر سالمند هستند که از این تعداد نیز حدود چهار هزار نفر از خدمات مستقیم بهزیستی بهره مندند، در این استان 6 مرکز روزانه و چهار مرکز شبانه نگهداری از سالمندان وجود دارد؛ ایجاد تیم هایی برای رسیدگی به مسایل سالمندان با حضور در خانه ها، یکی از سیاست های بهزیستی است که از این تیم ها چهار تیم به عنوان مراقبت در منزل و 10 تیم ویزیت در منزل زیرمجموعه بهزیستی در استان سمنان فعالیت دارند.
مدیر کل دفتر توانمندسازی، ارتقاء و بهره وری سرمایه های انسانی معاونت پرستاری وزارت بهداشت، عضو شورای تدوین سند ملی سالمندی کشور و دارای دکتری سالمندی گفت: برای حفظ سلامت جمعیت سالمند باید نیروی انسانی تربیت کرد و این کار در وزارت بهداشت آغاز شده است، حدود 25 سال پیش کشور نیاز به تربیت متخصص کودکان داشت، اما برای 25 سال آینده خود نیاز به تربیت متخصصان طب سالمندی، بهداشت سالمندی و پرستاران سالمندی داریم و این رشته ها اکنون در چندین دانشگاه ایران تدریس می شوند.
علی دادگری افزود: بنابراین در حوزه بهداشت به این موضوع پرداخته شده اما برای مسائل اجتماعی سالمندان باید فکری اساسی شود، همچنین در برنامه درسی پرستاران که تا پایان امسال اعلام می شود، با انجام بازنگری، بسیاری مباحث اجتماعی در پرستاری سالمندی گنجانده شده تا پرستار بداند با سالمند چگونه رفتار کند که در جامعه سالم زندگی کند.
وی خاطرنشان کرد: برای حفظ پویایی سالمندان در جامعه باید شرایط برای حضور و فعالیت آنان در بیرون از منزل فراهم شود، بنابراین باید شهری دوستدار سالمند داشته باشیم که در آن سالمندان بتوانند به راحتی از خانه بیرون آمده و کارهای روزمره خود را بدون نیاز به دیگران انجام دهند تا زمینه برای سوء استفاده افراد سودجو نیز فراهم نشود.
عضو شورای تدوین سند ملی سالمندی کشور یادآور شد: امروزه در جوامع پیشرفته، عنوان «شهروند ارشد» را برای تکریم سالمندان درنظر می گیرند برای این که به خود باور داشته باشند، هنوز هم نقش پررنگی در جامعه ایفا می کنند.
فرید که دانشجوست می گوید: به خاطر شاغل بودن پدر و مادرش، نزدیک ترین مونس پدربزرگ و مادربزرگ اش است و وقت زیادی از زمانی که درون خانه است را با آنها می گذراند.
وی با بیان اینکه من با پدربزرگ و مادربزرگ بسیار مهربانم و تمام نیازهای آنان را تامین می کنم، افزود: آنها ولی با دنیای من و دیگر نوه های خود کاملا بیگانه هستند و این مساله ارتباط‌گیری با آنها را برایمان سخت می کند.
زهرا احمدیان پور هم با اشاره به اینکه نگهداری از مادربزرگ مادری‌اش در بین خاله ها و دایی هایش به صورت دوره ای برنامه ریزی شده، گفت: همیشه تمام برنامه ریزی های خانواده ما برای مسافرت یا مهمانی رفتن، درگیر برنامه نگهداری از مادربزرگم است و ما به خاطر زمین‌گیر بودن او، نمی‌توانیم او را تنها در خانه رها کنیم.
پدرام که دانش آموز و حسابی اهل بازی های رایانه‌ای است می گوید: برخی از ساعات روز را به خاطر شاغل بودن پدر و مادرم ، با پدربزرگ تنها هستم و بعضی بازی های ساده را با هم بازی می کنیم.
پدر پدرام که 39 سال سن دارد، همدوره بودن با پدربزرگ خودش را یکی از بهترین خاطرات دوران کودکی خود معرفی می کند و می افزاید: همیشه دنبال این هستم که فرزندم نیز با پدرم ارتباط خوبی داشته باشد، این خاطره خوب من برای فرزندم هم تکرار شود و به نوعی، احترام به سالمند بین نسل ها انتقال یابد.