بزرگنمايي:

آریا بانو - کی از نقاط اشتراک اغلب فرهنگ های دنیا در مقوله ی ازدواج استفاده از حلقه ازدواج است. حلقه ای را در انگشت چهارم دست چپ خود می کنند که نشانه ی متأهل شدن آن ها محسوب می شود.

به گزارش بانو نیوز ، قدمت سنت استفاده از حلقه ازدواج به دوران مصر باستان برمی گردد. باستان شناسان شواهدی در متون هیروگلیف مصری یافته اند که نشان می‌دهد عروس‌های مصر باستان حلقه به دست می‌کردند. البته تمدن‌های باستانی دیگری هم از حلقه ازدواج استفاده می‌کردند و از دوران یونان و روم باستان بود که انگشت چهارم دست چپ به انگشت حلقه تبدیل شد.
اما چه شد که انگشت چهارم را به عنوان انگشت حلقه انتخاب کردند؟ حقیقت آن است که پیشینیان ما دلیل دلپذیری برای این انتخاب داشتند. دو دوران باستان اینطور تصور می‌شد که در انگشت چهارم دست چپ، یک رگ وجود دارد که مستقیم به قلب می‌رسد. از طرفی، قلب را هم در آن زمان مرکز احساسات در انسان می‌دانستند. به همین دلیل بود که رومی‌ها به این رگ «ونا آموریس» می‌گفتند که در زبان لاتین به معنای «رگ عشق» است.
حالا ما به دانش بیشتری درباره‌ی بدن انسان دست پیدا کرده ایم و می‌دانیم که متأسفانه، در بدن ما انسان‌ها اصلاً چنین رگی وجود ندارد. به علاوه، ما می‌دانیم که قلب فقط اندامی برای پمپاژ خون به درون بدن است. با این حال، این آگاهی باعث نشده وقتی صحبت از عشق و احساس می‌شود دیگر پای قلب را وسط نکشیم. این مسأله در مورد انگشت حلقه هم صدق می‌کند و ما هنوز هم حلقه ازدواج را در انگشت چهارم دست چپ می‌اندازیم.
تنوع سنت‌ها
علیرغم آنکه انداختن حلقه ازدواج در انگشت چهارم دست چپ در سرتاسر دنیا سنت بسیار رایجی است، اما همه‌ی فرهنگ‌ها چنین رسمی ندارند. در بعضی فرهنگ‌ها این آزادی به عروس و داماد‌ها داده شده که خود تصمیم بگیرند حلقه ازدواج شان را در کدام دست بیندازند. در بعضی از کشور‌های اروپایی مثل اتریش، دانمارک و آلمان هم زوج‌ها حلقه ازدواج خود را به دست راست می‌کنند. در هند هم از دست راست استفاده می‌شود، چون در فرهنگ هندی، دست چپ را ناپاک می‌دانند.
انتهای متن/*