بزرگنمايي:

آریا بانو - سلامانه: 31 ساله‌ام و خانمم 24 ساله است. چهار سال از ازدواج‌مان می‌گذرد و در هیچ موضوعی با یکدیگر هم‌نظر نیستیم. در آستانه طلاق هستیم اما پدرم به شدت مخالف است و می‌گوید زندگی‌تان به ته خط نرسیده، پس ادامه‌اش بده. اگر هم طلاق بگیری، عاقت می‌کنم. از نظر من، همین که درباره هر مسئله‌ای باید صحبت کنیم تا شاید به توافق برسیم و معمولا هم نمی‌رسیم یعنی آخر خط، ولی پدرم به این حرف من می‌خندد! نمی‌خواهم ناراحتش کنم ولی چاره‌ای به جز طلاق ندارم. چه کنم؟
فریبا البرز، کارشناس ارشد مشاوره خانواده به این پرسش پاسخ می‌دهد
تفاهم و آرامش داشتن در زندگی مشترک، یک شبه و بدون تلاش به دست نمی‌آید. تمام افرادی که خوشبخت زندگی می‌کنند، برای آن زحمت کشیده‌اند و خوشبختی‌شان بر مبنای خوش‌شانسی در زندگی مشترک نبوده است. گاهی ما توقع داریم با جاری شدن خطبه عقد به شکل خودکار، تفاهم بین دو نفر ایجاد شود ولی وقتی واقعیت زندگی بر ملا می‌شود، حس یأس به سراغ‌مان می‌آید و برای درست کردن زندگی ناامید شده و حتی ممکن است به طلاق فکر کنیم. این‌ مسائل دقیقا همان چیزی است که به نظرم شما با آن‌ها روبه رو شده‌اید. با این حال، در ادامه چند توصیه به شما داریم. نظرتان درباره آخر خط در زندگی‌مشترک، منطقی نیست
گفته‌اید: «از نظر من، همین که درباره هر مسئله‌ای باید صحبت کنیم تا شاید به توافق برسیم و معمولا هم نمی‌رسیم یعنی آخر خط». مشکل اصلی شما، همین تفکر اشتباه تان درباره رسیدن به توافق است. برای رسیدن به تفاهم در زندگی مشترک باید پنج عامل مهم را رعایت کنید که ارائه توضیحی کوتاه درباره هرکدام از آن‌ها را لازم می‌دانم. 1- پذیرش یکدیگر: به این معنی است که به همسرتان اجازه بدهید، همان‌طور که هست باشد نه آن‌طور که شما دوست دارید. از او توقع نداشته باشید که دقیقا شبیه شما فکر کند. 2- درک احساسات همسر: گوش شنوا باشید برای صحبت‌های همسرتان بدون قضاوت و نصیحت کردن. 3- صداقت: صداقت یعنی داشتن رابطه صمیمانه و قابل اعتماد با همسرتان. همسرتان باید اطمینان داشته باشد که وقتی از احساسات خود با شما صحبت می‌کند یا اطلاعاتی از خود به شما می‌دهد، رازدار هستید و او را مسخره نمی‌کنید. 4- رضایت شخصی از زندگی: این مقوله را باید یکی از راه‌های مهم رسیدن به تفاهم در زندگی دانست. هر فردی باید زمانی را برای خودش صرف کند و برای نیازهای شخصی خودش اهمیت قائل شود، چه شوهر و چه زن. 5- احساس دریافت دو جانبه: اگر ما برای رفع نیازهای همسر و آرامش او تلاش کنیم و برای خودمان وقتی صرف نکنیم و نیازهای مهم خودمان برآورده نشود، نمی‌توانیم برای همسرمان کمک موثری باشیم. بنابراین باید این تعامل را برقرار کنیم و از زندگی شخصی خودمان نیز احساس مثبت بگیریم. باید احساس کنیم روابط‌مان عادلانه، دوجانبه و همکارانه است. واقعیت این است که باید دو طرف برای حفظ زندگی تلاش کنند.
نظر پدرتان درست است اما خندیدنش به شما، نه!
درست است که چهار سال زندگی توام با اختلاف، شما را مایوس کرده اما بدانید طلاق راه‌‌حل نیست. بنابراین نظر پدرتان درست است اما کاش او به جای خندیدن در گفت و گویی منطقی، شما را متوجه اشتباه‌تان می‌کرد. چنان‌چه بلد نباشید درست زندگی کنید و مهارت ارتباط موثر را ندانید، بیشتر اوقات در زندگی مشترک و شخصی‌تان با مشکل مواجه خواهید شد. موارد ذکر شده را به طور جدی در زندگی اعمال کنید و به جای تمرکز و بزرگ دیدن منفی‌ها و مشکلات به نکات مثبت یکدیگر ارزش بدهید و آن‌ها را ببینید. چشم‌پوشی از خطاهای یکدیگر، گذشت و بخشش لازمه حفظ هر زندگی مشترک است. توصیه اکید من به شما این است که با مراجعه به یک زوج درمانگر، تصمیمی عاقلانه بگیرید.