بزرگنمايي:

آریا بانو -
از حرف زدن در جمع می‎ترسم
٦٧
٠
خراسان / «در جمع‎های دوستانه معذبم. هیچ حرفی برای گفتن پیدا نمی‎کنم. دوستانم فکر می‎کنند مغرورم درحالی‎که خیلی دوست دارم با آن‎ها ارتباط برقرار کنم. می‎ترسم مسخره‎ام کنند، حرف بی‎ربطی بزنم یا کسی را ناراحت کنم».
قبل از هرچیز از این‎که این سوال را برای ما فرستادی و سعی داری رابطه خوب‎تری با دوستانت ایجاد کنی، متشکرم. امیدوارم با به‎کارگیری این نکات، به هدفت دست پیدا کنی. رابطه یک نیاز است که روی ژن‎های ما نوشته شده و نقش‎اش در جای‎جای زندگی‎مان پررنگ و مهم است. بنابراین همه ما لازم است که روزبه‎روز اطلاعات و مهارت‎های ارتباطی‎مان را بیشتر و بهتر کنیم و این تلاش، مختص افراد خاصی نیست. در ادامه چند پیشنهاد کلیدی دارم برای شما و همه کسانی که می‎خواهند روابط دوستانه و حتی خانوادگی بهتری داشته‎باشند.
نکته اول و از مهم‎ترین اصول ارتباط، گوش دادن است. گوش سپردن خوب زمانی است که طرف مقابل بفهمد تمرکز و حواس‎مان متوجه اوست. وقتی تمرکز نداریم، مرتب ساعت‎مان را نگاه می‎کنیم، موبایل‎مان را چک می‎کنیم، خمیازه می‎کشیم و این حس را به او می‎دهیم که حرف‎هایش چندان مهم نیست. برای گوش دادن فعال لازم است که با زبان بدن، توجه‎مان را به دوست‎مان نشان دهیم مثلا با «اوهوم، آها یا بله» و تکان دادن سر. همچنین باید بدانیم گوش‎دادنی فعال و خوب است که مهلت کافی در اختیار مخاطب قرار دهد و مدام به این فکر نکنیم که در جواب چه باید بگوییم.
نکته بعدی این است که موضوع را خارج از جمع با یکی یا چندتا از دوستان‎ قابل اعتمادمان درمیان بگذاریم؛ یعنی به آن‎ها بگوییم که دوست داریم رابطه‎ای بهتر ایجاد کنیم و آن‎ها برای‎مان مهم هستند. در یک فضای صمیمی و با سنجیدن شرایط، می‎توانیم مشخصا درباره نگرانی‎های‎مان هم صحبت کنیم؛ مثلا بگوییم «به نظرم می‎رسد شما فکر می‎کنید من آدم مغروری هستم اما مسئله غرور نیست بلکه من موضوعی برای شروع صحبت پیدا نمی‎کنم». همین بازگو کردن افکار کمک می‎کند رابطه بهتری داشته‎باشید. چون حالا دوستان‎تان به‎جای این‎که بخواهند از خودشان دربرابر شما- درواقع تصوری که از شما دارند- دفاع کنند، سعی خواهندکرد برای حل این قضیه بهتان کمک کنند.
این راهکار به کمی تلاش و صبوری نیاز دارد. می‎توانید قبل از حضور در جمع، چند موضوع جالب پیدا کنید که حرفی درباره‎شان داشته‎باشید. این برنامه‎ریزی، به شما کمک می‎کند به‎مرور بر نگرانی اشتباه کردن و مسخره شدن، غلبه کنید؛ بعد از مدتی صحبت کردن درباره موضوعات از پیش فکرشده، می‎توانید به خودتان و شیوه تحلیل‎تان بیشتراعتمادکنید. ضمن این‎که نظرات اشتباه داشتن درباره چیزی، ایرادی ندارد و اصلا یکی از دلایل صحبت کردن با دیگران این است که به اشتباهات‎مان پی ببریم و اصلاح‎شان کنیم؛ همان‎طور که به آن‎ها هم این فرصت را می‎دهیم.
در آخر باید بدانیم که به‎جا و درست حرف زدن به‎نوعی که نه مسخره بشویم و نه کسی را ناراحت کنیم، مهارتی است که با تمرین به دست می‎آید اما نمی‎توانیم صددرصد مانع تعبیر و تفسیرهای دیگران از حرف‎های‎مان بشویم. شاید بازخورد گرفتن، راه چاره باشد. مثلا می‎توانیم بعد از دورهمی، درباره‎اش با هم حرف بزنیم: «این‎که دورهم جمع شدیم برای من لذت‎بخش بود» و از دوستان‎مان بخواهیم آن‎ها هم از حس‎شان‎ بگویند.