بزرگنمايي:

آریا بانو - بهلول پس از 30 سال تحمل زندان، به مصر رفت. فعالیت‌ها و سخنرانی‌هایش، چنان مورد استقبال جوانان مصری قرار گرفت که دانشگاه الازهر از او برای همکاری دعوت کرد.

زندگی متفاوت روحانی ادیب و شیخ اهل سلوک عرفانیِ مشهدی را می‌خوانید که هفتم مرداد 1384 درگذشت. او برای دو سخنرانی در واقعه گوهرشاد به دستور رضاخان تحت تعقیب قرار گرفته بود و سپس 30 سال زندانی شد.
وقتی به مصر رفت و جمال عبدالناصر، ماجرای زندگی و زندانش را شنید دستور داد او را رئیس بخش فارسی رادیو و تلویزیون مصر کنند و همان شد که یک و سال ونیم در مصر کار کرد.
ادیب و عارفی که برای حجاب قیام کرد
زندگی شیخ «محمدتقی بهلول»، مملو از تحولات و مبارزات فرهنگی و اجتماعی عجیب است. او مردی ادیب و زاهد بود. به شعر و نثر طنز در مشهد مشهور بود. شهرتش از آنجا آغاز شد که مردم و علمای مشهد برای گفت‌وگو با رضا شاه، آیت‌الله سید حسین طباطبایی را راهی تهران کردند. شاه، به جای دیدار و گفت وگو درباره مسائل پیش آمده، دستور داد آیت‌الله سید حسین طباطبایی را نرسیده به تهران در شهرری، بازداشت کنند و به او اجازه ملاقات نداد.
این شد که مردم با تجمع در مسجد گوهرشاد، خواستار آزادی آیت‌الله سید حسین طباطبایی شدند. بهلول نخستین عالمی بود که علیه رفتار رضاخان در برخورد با حجاب در شهر فردوس قیام کرده و سخنرانی کرد. وقتی خواستند در شهر او را بازداشت کنند، با کمک آیت‌الله نجفی، یکی از علمای فردوس، به سمت مشهد و حرم امام رضا(ع) فرار کرد.

یک سخنرانی و 30 سال زندانی
شب 20 تیر 1314 بود که در مشهد دوباره علیه رضاخان منبر رفت. سرانجام رضاخان دستور حمله به مسجد گوهرشاد را صادر کرد. ساعت 21 فرمانده لشکر مشهد به مسجد حمله کرد و واقعه خونین گوهرشاد رخ داد اما مردم شیخ بهلول را از حرم امام رضا(ع) فراری دادند. این بار او از مشهد به سوی افغانستان گریخت اما در آن جا با هماهنگی حکومت ایران بازداشت و به زندان افتاد و 30 سال زندان کشید.

از فعالیت در مصر و نجف تا بازداشت دوباره در تهران
پس از 30 سال از زندان آزاد شد و به سوریه و سپس به مصر رفت و مورد استقبال جوانان و دانشجویان قرار گرفت. بهلول پس از یک سال و نیم اقامت در مصر، برای دیدن خواهر و مادرش به نجف رفت و پس از دو سال و نیم اقامت در کنار حرم امام علی(ع)، به ایران بازگشت. وقتی به ایران بازگشت مجددا به دستور حکومت پهلوی بازداشت شد.
شیخ ادیب، بسیاری از شعرهایش را در سال‌های زندان سروده است. شعرهایی که برخی مانده‌اند و برخی از بین رفته‌اند. خودش گفته است: «200 هزار بیت سروده و 50 هزار بیت نیز از شاعران دیگر حفظ بوده‌است.»
شیخ بهلول در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی ایران، در خراسان شهرستان گناباد سکونت داشت و به درس و وعظ و سخنرانی مشغول بود.
شاید من به زهد مشهور باشم، اما آیت‌الله خامنه ای ازمن زاهدترند
این ادیب توانمند، یکی از چهره هایی است که در دوران حیاتش پس از انقلاب، ارادت ویژه ای به مقام علمی و ادبی آیت الله سیدعلی خامنه‌ای داشت و ملاقات‌های متعددی با ایشان داشته است. او درباره مقام اخلاقی آیت‌الله خامنه‌ای می گوید: هر بار با آیت‌الله خامنه‌ای ملاقات می‌کنم، دنیایی از ادب را در او می‌یابم.»
شیخ بهلول حاصل دریافتش از شخصیت رهبر انقلاب را این‌گونه وصف کرده است: « کسی را بی‌رغبت‌تر از ایشان به مال دنیا نمی‌شناسم، شاید من به زهد مشهور باشم، اما ایشان از من زاهدترند. چون من هیچ ندارم و زهد دارم اما ایشان می‌توانند همه چیز داشته باشند و در عین حال زهد می‌ورزند.»
بهلول علاوه بر تسلط بر ادبیات عرب و تاریخ انبیاء، اشعار نغز و طنز نیز می‌سرود و علاوه بر این در زمان حیاتش، شاهد زنده ای از تاریخ صدساله ایران بود. او هفتم مرداد 1384 خورشیدی درگذشت وآرامگاهش در گناباد است. روحش شاد و یادش گرامی باد.