بزرگنمايي:

آریا بانو - علیرضا رئیسیان با اشاره به اینکه از دراماتیزه کردن رویدادهای ورزشی در ایران غفلت شده است، گفت: به دلیل اتفاقات اجتماعی و سیاسی و نگاهی که در سینما وجود دارد، ساخت فیلم‌های ورزشی در ایران جذابیتی ندارد.


به گزارش هنرآنلاین ، علیرضا رئیسیان، تهیه کننده و کارگردان سینما درباره اینکه چرا فیلمسازان سینمای ایران کمتر به سراغ ساخت فیلم‌های ورزشی می‌روند، گفت: یکی از ژانرهایی که مورد توجه به ویژه جوانان است، فیلم‌های قهرمانی از نوع ورزشی است که کمابیش در هر سال حداقل دو فیلم با این موضوع تولید می‌شود اما در سینمای ایران عموماً چون موضوع قهرمانی- ورزشی با موضوعات اجتماعی و سیاسی مخلوط می‌شود، خیلی مورد اقبال قرار نمی‌گیرد که فیلم "تختی" نمونه‌ای از این نوع فیلم‌هاست که به نظرم راه اشتباهی را پیمود. به نظر من دراماتیزه کردن رویدادهای ورزشی یکی از مواردی است که در سینمای جهان بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد اما در ایران از آن غفلت می‌شود.
وی افزود: با این حال در سینمای جهان شاهد ساخت فیلم‌هایی در مورد قهرمانان رشته های مختلف ورزشی هستیم که بهترین نمونه آن، فیلم های داستانی و مستند زندگی مارادونا است. همچنین نسخه اول فیلم "فرار به سوی پیروزی" که سیاه و سفید است، درخشان تر از فیلمی بود که بعدها ساخته شد و فوتبالیست هایی چون پله در آن حضور داشتند.
رئیسیان خاطرنشان کرد: در ایران به دلیل اتفاقات اجتماعی و سیاسی و نگاهی که در سینما وجود دارد، ساخت فیلم‌های ورزشی جذابیتی ندارد. موضوعات ورزشی حتی در تلویزیون هم مورد توجه قرار نمی گیرد و این رسانه سعی می‌کند با پخش مسابقات و برنامه های زنده ورزشی، به رسالت خود عمل کند.
وی که رییس هیئت داوران اولین دوره جشنواره فیلم‌های ورزشی ایران بود، درباره دلیل اینکه فیلمسازان به این موضوع نمی‌پردازند، توضیح داد: اصولاً سینماگران ایرانی اهل ورزش نیستند و در نهایت مسابقه فوتبال ببینند و تخمه بشکنند و خیلی کم شاهد ورزش کردن هنرمندان سینما و ارائه نگاه تحلیلی ورزشی از آنها بودم. فوتبال‌بین در سینمای ایران زیاد داریم اما کسی که علاقمند به ساخت یک فیلم دراماتیک خوب در مورد ورزش باشد، سراغ ندارم. اما یکی از افرادی که خیلی روی فوتبال دقت داشت و حرف‌های مهمی برای بیان داشت، آقای تقوایی بود.
این فیلمساز تاکید کرد: مشکل از جایی شروع می‌شود که علاقه به ورزش به عنوان مقدمه‌ای برای کار در فیلمسازان وجود ندارد و عدم درک و شناخت را شامل می شود. همچنین سرمایه‌گذاری درستی در این حوزه صورت نمی‌گیرد و به همین دلیل تشویق مخاطبان برای تماشای چنین آثاری نیز سودی در پی ندارد.
رئیسیان درباره تاثیر جشنواره فیلم‌های ورزشی بر فرهنگسازی بین فیلمسازان گفت: هیچ شکی وجود ندارد که این جشنواره می‌تواند بر جریان فیلمسازی ایران نیز تاثیرگذار باشد همچنان که در دنیا نیز شاهد برگزاری چند جشنواره فیلم ورزشی هستیم. جشنواره فیلم های ورزشی قطعاً در پیشبرد اهداف همگانی کردن دیدگاه ارتقای سلامت و ورزش در جامعه موثر است اما اگر در سکوت برگزار شود شاید تاثیری نداشته باشد در صورتی که باید انعکاس اخبار و نشان دادن و هماهنگی‌اش با مردم بیشتر باشد تا همه در جریان چنین رخدادی قرار بگیرند.
جشنواره فیلم‌های ورزشی ایران، نماینده انحصاری فدراسیون جهانی فیلم و تلویزیون ورزشی (FICTS) است. مقر FICTS در میلان ایتالیا است که بیش از 116 کشور عضو این فدراسیون هستند. این جشنواره به عنوان یکی از 16 پایگاه جهانی و میزبان 28 کشور آسیایی و منطقه برای ورود به جشنواره جهانی میلان مورد توجه فیلمسازان و سینماگران این کشورها است و با توجه به جایگاه بین المللی این جشنواره و استقبال از آن، آثاری از کشورهای اروپایی و دیگر کشورها نیز مهمان این رویداد هستند. در این دوره 702 اثر از 54 کشور برای حضور در جشنواره ثبت نام کردند.
دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ورزشی ایران به دبیری سیدمجتبی علوی و ریاست احسان شیعه 5 تا 8 شهریور 1398 به همت مؤسسه فرهنگی خانه هنر خیام در بخش خصوصی برگزار می‌شود.
برای مشاهده اخبار و اطلاعات بیشتر می‌توان به سایت رسمی جشنواره به نشانی www.sportfilmfest.ir مراجعه کرد.