بزرگنمايي:

آریا بانو -
با نوزاد با زبان اشاره حرف بزن!
١٧٠
٠
خراسان / اگر به تازگی صاحب فرزند شده‌اید یا فرزندتان هنوز توانایی صحبت کردن ندارد، یکی از سخت‌ترین کارها این است که منظورتان را به او بفهمانید و برعکس برای کودک‌تان هم سخت‌ترین کار این است که درخواست اش را به صورت شفاف به شما بگوید، اصلا برای همین است که مدام گریه می‌کند و شما را به دردسر می‌اندازد! این‌جاست که شما به عنوان والدین باید به این سوال پاسخ دهید که آیا با زبان اشاره کودک آشنایی دارید؟ این ارتباط ژستی و حرکتی به کودک اجازه می‌دهد تا قبل از صحبت کردن، منظور خود را بیان کند و آن چه را احساس یا فکر می کند، به شما انتقال دهد و چه چیزی بهتر از این!
ضرورت ارتباط با کودک با زبان اشاره
با استفاده از زبان اشاره، کودک به راحتی به شما می‌گوید که گرسنه است، خوابش می‌آید، احتیاج به تعویض پوشک دارد یا از چیزی ترسیده است. بنابراین به آسانی بین شما ارتباط برقرار می‌شود و به همان راحتی خواسته‌های او را برآورده می‌کنید و بیشتر از این گریه نمی‌کند و از کج خلقی کودک به دلیل درک نکردن خواسته‌هایش جلوگیری می‌کنید. با به کارگیری اشاره‌های بیشتر، ارتباط بین شما مستحکم‌تر، تعاملات بین کودک و شما تقویت و کودک شنونده خوبی خواهد شد و اعتماد به نفسش بالا می‌رود.
آموزش زبان اشاره را از چه زمانی شروع کنیم؟
قانون مشخصی برای زمان استفاده و آموزش زبان اشاره وجود ندارد. مهارت کودک در استفاده از دست‌ها، قبل از مهارتش در استفاده از عضلات پیچیده‌ زبان و اندام‌های صوتی شکل می‌گیرد. کودک از هفت یا هشت ماهگی توانایی استفاده از زبان اشاره را دارد. در این سن، سعی می‌کند از حرکات بزرگ ترها تقلید کند و ارتباطش با آن‌ها با حرکات دست امکان پذیر می‌شود. با زبان اشاره قادر خواهد بود کوچک ترین نیازهای روزانه‌اش را از ما درخواست کند. مثلا و همان‌طور که دیده اید، کودک دست تکان دادن به عنوان خداحافظی را قبل از این‌که بتواند «خداحافظ» را به زبان بیاورد، یاد می‌گیرد یا احتمالا برای بغل شدن، آغوش خود را باز می‌کند یا با دست به اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش اشاره می‌کند. این حرکات نشان دهنده آن است که آن‌ها آمادگی لازم برای برقراری ارتباط و یادگیری اشاره‌ها را دارند.
با کدام یک از اشاره‌ها، آموزش را شروع کنیم؟
ناخواسته و به طور طبیعی شما قبلا بعضی از اشاره‌ها را همچون علایم خداحافظی، نه، شیر، مامان، بابا، خواب و... استفاده می‌کردید. شما می‌توانید از برخی فعالیت‌های کلیشه‌ای در طول روز مثل غذا خوردن، حمام رفتن، بازی کردن و... برای آموزش به کودک و به کارگیری برخی از این اشاره‌ها برای برقراری ارتباط با او استفاده کنید. یادتان باشد که قرار نیست این موضوع برای شما یک فشار و مسئولیت باشد بلکه قرار است از آموزش و به کارگیری این روش لذت ببرید و ارتباط نزدیک‌تری با کودک خود به منظور رفع نیازهایش داشته باشید. آموزش این حرکات به کودک، نوعی سرگرمی است که به طور مشترک با فرزند خود خواهید داشت بنابراین از اشاره‌های ساده‌تر شروع کنید. شما می‌توانید از غذای اصلی کودک یعنی «شیر» شروع کنید. اگر منظور شما شیر مادر است به سادگی به خودتان اشاره کنید و کلمه شیر را به زبان بیاورید. در غیر این‌صورت دستان خود را به شکل یک لیوان درآورید و کلمه شیر را برایش تکرار کنید. برخی از این اشاره‌ها می‌تواند ابداعات شخصی خودتان باشد مثلا برای «غذا»، نوک انگشتان‌تان را روی لب‌های تان بگذارید، «کجا؟» شانه‌های تان را بالا بیندازید و کف دست‌های تان را رو به بالا بگیرید و برای «تمام شد» پشت و روی دست خالی خود را به او نشان دهید. فراموش نکنید با آموزش هر حرکت به کودک، کلمه مربوط به آن را نیز هر بار با صدای بلند تکرار کنید. اگر کودک هنوز به آموزش شما واکنشی نداده و ارتباط حرکتی با شما برقرار نمی‌کند، نگران نباشید. احتمالا نیاز است این اشاره‌ها را تا چند هفته مدام تکرار کنید تا یاد بگیرد.
زبان اشاره باعث تاخیر در صحبت کردن نمی‌شود
مطمئن باشید که به کارگیری زبان اشاره برای ارتباط با کودک، باعث تاخیر در صحبت کردن او نمی‌شود. کودک قرار نیست این زبان را جایگزین زبان گفتاری خودش کند بلکه سرعت یادگیری آن را بیشتر می‌کند. بر اساس تحقیقاتی که در این باره انجام گرفته است، کودکان دو ساله‌ای که قبلا تجربه استفاده از زبان اشاره را داشته‌اند، سطح گفتاری شان بیشتر و دایره لغات آن‌ها گسترده‌تر از بقیه کودکان است. اگر فکر می‌کنید این روش برای برقراری ارتباط با کودک، چندان شما را جذب نکرده است نه خودتان و نه کودک را سرزنش نکنید.
نویسنده : فاطمه قاسمی | مترجم