بزرگنمايي:

آریا بانو -
مریم امیرجلالی ضمن اشاره به دلایل حضور کمرنگش در آثار طنز سال‌های اخیر سیما یکی از ویژگی‌های مهم سریال‌های ماندگاری مانند خانه به‌دوش را حجب و حیای کاراکترها توصیف کرد.
مریم امیرجلالی بازیگر سریال «خانه به دوش» که به تازگی بازپخش آن از شبکه آی‌فیلم روی آنتن رفته است، درباره تجربه حضور در این مجموعه به مهر گفت: به نظر من در هر سریالی موضوع اول و مهم فیلمنامه است. وقتی فیلمنامه خوبی در دست داشته باشیم همه انگیزه پیدا می‌کنند که خوب کار کنند و انرژی بگذارند. «خانه به دوش» فیلمنامه خوبی و قوی داشت که من و آقای لولایی نیز به فیلمنامه کمک کردیم.
وی ادامه داد: در این سریال بعضی از قسمت‌ها به صورت بداهه کار شد و خیلی از میزانسن‌ها را خود من دادم اما باید این را هم بگویم که ما در این سریال به فیلمنامه خوب آن هم بسیار مدیون بودیم.
امیرجلالی درباره علاقه مردم به این سریال توضیح داد: «خانه به دوش» تا حد زیادی به زندگی عادی مردم نزدیک است و مشکلاتی را بیان می‌کند که مردم به صورت روزمره با آن دست به گریبان هستند. به همین دلیل، مخاطبان خیلی راحت با بازیگران این سریال همذات پنداری می‌کنند. متأسفانه در برخی از سریال‌ها طنز جدی گرفته نمی‌شود و نوعی دلقک بازی و ادا درآوردن جای طنز اصیل را گرفته است.
بازیگر «متهم گریخت» یادآور شد: وقتی از دل مردم صحبت کنید و تیم حرفه‌ای داشته باشید، مطمئناً کارتان دیده می‌شود. خودتان هم می‌بینید که مردم طنزهای ساده را دوست دارند، مثلاً «متهم گریخت» و «ترش و شیرین» را هم مانند خانه به دوش دوست داشتند و این به خاطر سادگی کارها و طنازی آنها بود. به طور کلی، سادگی، بی ریا بودن عوامل و یکرنگی در این سریال موج می‌زند و همین موضوع باعث شده است که مردم آن را دوست داشته باشند.
وی با اشاره به یک نکته درباره رابطه زوجی که در سریال «خانه به دوش» وجود داشت، بیان کرد: موضوع جالبی در این سریال اتفاق می‌افتد که به نظر من خاص است. حجب و حیای خاصی در این سریال وجود دارد. وقتی من به عنوان همسر ماشاالله قربان صدقه‌اش می‌روم، سریع دیالوگم را عوض می‌کنم، چون نوعی خجالت بین من و او حاکم است. حتی وقتی ماشاالله به خارج از کشور رفته و من با عکسش داخل حیاط صحبت می‌کنم دوست ندارم حرف‌هایم را بچه‌ها بشنوند. این حیا چیز خوبی است و منحصر به فرد است اما در سریال‌های جدید این حجب و حیا را نمی‌بینیم. من تصورم این است که مردم بی حیایی و دریدگی را دوست ندارند و اشتباه است که فکر کنیم با دیالوگ‌های بی پرده می‌توانیم آنها را به سمت خودمان جلب کنیم.
این بازیگر درباره پذیرفتن سریال‌های طنز گفت: کار کردن در سریال‌های طنز را دوست دارم اما برایم مهم است که طنز به حالت لمپنی نیفتد. فیلمنامه‌هایی به من ارجاع می‌شود که در آنها نوعی لودگی وجود دارد و باید به زور مردم را بخندانید که چنین کارهایی را قبول نمی‌کنم.
وی درباره پخش سریال‌های طنز برای مردم اظهار کرد: تصورم این است که مردم کارهای طنز را بیشتر دوست دارند و الان نیاز جامعه این است که سریال‌های طنز ساخته شود. مردم از دیدن سکانس‌های جدی و غم‌انگیز خسته شده‌اند و بهتر است سریال‌های طنز بیشتری بسازیم. البته به یاد داشته باشید که در قالب طنز می‌توان پیام‌های جدی‌ای به مردم داد. مثلاً در سریال «خانه به دوش» می‌بینیم در عین حال که خانواده ماشاالله فقیرند اما با یکدیگر همدل هستند. بنابراین، به صورت ضمنی این پیام به مردم منتقل می‌شود که همدلی می‌تواند از شدت مشکلات بکاهد. موضوع بعدی اینکه، باید دقت داشت که در کارهای طنز موضوعات جدی غالب نشود. مثلاً در همین سریال هر وقت مسائل جدی مطرح می‌شود، طنازی آقای صادقی و لولایی آن را تلطیف می‌کند.