بزرگنمايي:

آریا بانو - تهران- عضو انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: شادمانی یکی از عواطفی است که در تقویت رفتارهای مثبت انسان داری نقش موثر است.

فربد فدایی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: خنده به آن مفهوم است که فرد احساس رضایت و شادی می کند و آن را به وسیله تظاهرات چهره و بدن به نمایش می گذارد.
وی تاکید کرد: شادی یکی از عواطف طبیعی و در عین حال مثبت برای روحیه دادن به انسان ها به شمار می رود و در مقابل افسردگی، خشم، ترس و اضطراب را باید به عنوان عواطفی که بیشتر دارای جنبه منفی است، نام برد.
فدایی اضافه کرد: هر یک از این عواطف وظیفه خاصی را به عهده دارد و از زمانی که خداوند انسان را آفرید بخشی از این ابزارهای عاطفی را برای بقا انسان درنظر گرفت. برای نمونه ترس به این مفهوم است که خطری در کار است که باید از آن پرهیز کرد و اگر احساس ترس برای او پیش آمد به سرعت از بین دوری کند.
وی گفت: خشم و عصبانیت در واقع در وجود انسان برای مقابله با رویدادها، شکار شدن و همینطور برای حفظ خود و خانواده و اعضای دیگر جامعه، نقش و ماهیت خود را ایفا می کند.
فدایی گفت: در مورد شادمانی هم فرد احساس رضایت می کند و زمانی که در فرد یا افراد این احساس بروز کرد، می تواند برای دیگران نیز مفید باشد. انسان به طور طبیعی و فطری درهنگامی که خدمتی برای دیگران می کند احساس شادی می کند. زمانی که توانسته بر معضلات و مشکلات چیره شود و بر هدف خود برسد، احساس شادی می کند.
این متخصص اعصاب و روان گفت: خنده را می توان به عنوان یک حرکت ورزشی به شمار برد چراکه پنج دقیقه خندیدن برابر است با نیم ساعت حرکت ورزشی انجام دادن و بر این اساس در تقویت عضلات بدن بسیار مفید است.
فدایی گفت: انسان همیشه در جستوجوی راهی است که برای حیات خود معنی و مفهوم مثبتی پیدا کند. شاد بودن یکی از این ابزارها است که به وسیله آن انسان می تواند بر ناامیدی، ترس و اضطراب غلبه کند.
وی افزود: در طول تاریخ همه جوامع برای شادمانی ارزش قایل بودند. تظاهرات شادمانی را به صورت جشن های مختلف گرامی می داشتند که از جمله در کشور ما از عید نوروز که جشن بزرگ ملی ایرانیان است تا مهرگان و اعیاد مذهبی نیز می توان یاد کرد. بویژه در اعیاد اسلامی انسانهای مومن به وسیله همانند سازی با معصومین (ع) می تواند احساس شادمانی و رضایت خود را با حضور در مساجد ، تکایا و حسینیه ها نمایان کنند.
این روانپزشک گفت: باید توجه داشت که بین شادمانی واقعی و مضحکه و تمسخر تفاوت زیادی وجود دارد. در طنز به وسیله بیان طنزآمیز می توان مطلب ناخوشایندی را که در حالت عادی شنیدن آن دشوار است به زبان آورد که حتی لبخندی هم بر لبان مخاطب یا بیننده ملاحظه و شنیده شود.
وی افزود: برای نمونه آثار چارلز چاپلین فیلم ساز بزرگ دنیا که همه زمینه آثار آن در قالب طنز قرار می گیرد در واقع ضمن آن که درباره جنگ، فقر، تبعیض، بیکاری صحبت می کند اما به گونه ای موضوع را مطرح می کند که موجب انبساط خاطر همه بینندگان می شود.
فدایی گفت: خندیدن به لهجه یا ظاهر شخص دیگر که نقایصی دارد، همه این موارد از جمله مسایلی است که مورد تائید نیست و هیچ ارتباطی با شادی و شادمانی واقعی ندارد.
عضو انجمن علمی روانپزشکان افزود: شادمانی یکی از عواطف اصلی انسان است که خداوند در وجود مخلوق خود به ودیعه گذاشته که مراکزی مخصوص در مغز انسان دارد و هدف از شادمانی تقویت روابط بین اعضای جامعه است به نحوی که زمانی که مادر لبخند کودک خود را می بیند حکایت از شادی و رضایت او دارد و در عین حال تمام زحماتی را که برای کودک صرف کرده فراموش می کند.
فدایی افزود: به وسیله لبخند و ابراز شادمانی انسانها با یکدیگر آشنا می شوند و به این وسیله به یکدیگر پیام می دهند با هم دوست هستیم و دشمنی نداریم و این پیام شادمانی در تمام فرهنگ ها وجود دارد.
*1417*9105