بزرگنمايي:

آریا بانو - تهران- «سمیه یزدانی» ملی پوش دوچرخه سواری ایران با کسب مدال برنز رقابت های قهرمانی آسیا در تاشکند، در قلب تاریخ زنان رکابزن ایران جاودان شد؛ دختری که با وجود ضعف امکانات، معتقد است هیچ چیز «محال» نیست.

به گزارش روز پنجشنبه ایرنا، تیم ملی دوچرخه سواری ایران در جریان رقابت های قهرمانی آسیا به رغم تمامی مشکلات موفق شد تا با کسب یک طلا، یک نقره و 2 برنز شرایط خود را برای کسب سهمیه المپیک 2020 توکیو بهبود ببخشد.
یکی از برنزی های ایران در رقابت هایی که به گفته رکابزنان شرکت کننده سطحی فراتر از آسیا داشته است، «سمیه یزدانی» دختر ملی پوش و مستعد کشورمان بود.
سمیه یزدانی، 24 مهر 1369 در چهارمحال بختیاری متولد شد؛ دوران کودکی و نوجوانی را در همانجا سپری کرد و اسب موفقیت را در رشته دوچرخه سواری از شهرکرد زین کرد.
شرایط خانوادگی منجر شد تا یزدانی در سال 1390 به همراه خانواده به تهران کوچ کند.
از آن پس، رکاب زدن را در تهران پیگیری کرد و در سال 1394 به عضویت تیم ملی دوچرخه سواری ایران در آمد.
اولین بدشانسی دوران حرفه ای یزدانی، 2 هفته پیش از رقابت های آسیایی جاکارتا گریبان او را گرفت و در حالی که یکی از شانس های اصلی مدال ایران در اندونزی محسوب می شد، با شکستگی از ناحیه ترقوه اولین رویای خود را بر باد رفته دید.
اما بازگشت برای دختر چهارمحالی نبود، به هیچ وجه «محال» نبود و او پس از رها شدن از کمند مصدومیت تلاش خود را برای رسیدن به بلیت تاشکند، از سر گرفت.
بازی های قهرمانی آسیا در ازبکستان برای دختر 28 ساله ایران زمین، خوش یمن بود چرا که او توانست با کسب مدال خوشرنگ برنز این رقابت ها، به نخستین بانوی ایرانی تبدیل شود که برای دوچرخه سواری ایران افتخار آفرینی می کند.
به دنبال موفقیت قابل توجه و تحسین برانگیز یزدانی، بر آن شدیم تا کمی بیشتر با او آشنا شده و مصاحبه ای با وی ترتیب دهیم که متن کامل آن به شرح زیر است:
ایرنا: مدال شما در تاریخ دوچرخه سواری زنان ایران بی سابقه بود؛ بعد از نرسیدن به بازی های جاکارتا چه اتفاقی افتاد؟
- دو هفته قبل از بازی های جاکارتا دچار آسیب دیدگی شدم و با اینکه 90 درصد شانس کسب مدال داشتم متاسفانه موفق به همراهی تیم نشدم؛ همین حسرت برای من تبدیل به انگیزه ای مضاعف شد تا تلاشم را دوچندان کنم و با حفظ سلامت فیزیکی، کمک مربی ها و حمایت فدراسیون با آمادگی کامل به ازبکستان بروم.
ایرنا: آیا قبل از برنز تاشکند مدال دیگری در عرصه برون مرزی کسب کرده بودی؟
- در مسابقات داخلی تازه ترین افتخارم 2 مدال طلا در بخش استقامت جاده بود اما این اولین مدال برون مرزی من محسوب می شد.
ایرنا: در ازبکستان شانش اول یا دومی هم داشتید؟
- بله، حقیقت این است که برای طلا رفته بودم اما عمده دلیل نرسیدن به طلا یا نقره، در درجه اول بی تجربگی خودم و شرکت نکردن در مسابقات متعدد بود و دومین علت هم برتری محسوس حریفان از لحاظ تجهیزات بود؛ در واقع امکانات و دوچرخه های آنها به مراتب حرفه ای تر و به روز تر از امکانات و تجهیزات من بود.
ایرنا: چقدر شانس کسب سهمیه قائل هستید؟
- 100 در صد می توانیم به این رویا جامه عمل بپوشانیم اگر از حالا به بعد در تمام مسابقات بین المللی شرکت کنیم تا بتوانیم امتیاز لازم را برای کسب سهمیه به دست آوریم؛ حمایت مسئولین می تواند چاره ساز ما در مسیر تحقق این رویا باشد.
ایرنا: در حال حاضر از لحاظ فیزیکی و آمادگی بدنی در چه سطحی قرار دارید؟
- خوشبختانه در ازبکستان اتفاق خاصی رخ نداد و مصدومیتی متوجه من نشد؛ بعد از چند روز استراحت دوباره تمریناتم را شروع می کنم.
ایرنا: سطح دوچرخه هایی که هم اکنون در اختیار دارید، چطور است؟ آیا نیازهای شما را به عنوان کسی که مدال آسیایی کسب کرده و المپیک 2020 را هدف گرفته، تامین می کند؟
- صادقانه بگویم مدل دوچرخه فعلی من برای سال 2015 است و مسلما بعد از 5 سال کارکرد، قطعات دوچرخه مستهلک شده است؛ قطعا برای رقابت با حریفان به دوچرخه های به روز نیاز دارم اما از طرفی قیمت یک دوچرخه حرفه ای در حال حاضر بین 10 تا 12 هزار دلار است یعنی بین 120 تا 150 میلیون تومان؛ رقمی که تامین آن برای من و امثال من که نه حقوقی دریافت می کنیم، نه اسپانسری داریم و نه در باشگاهی عضویت داریم تقریبا غیرممکن است.
ایرنا: معتقد هستید تامین این تجهیزات بر عهده فدراسیون است؟
- فدراسیون در حد توان خود تجهیزات مورد نیاز ما را تامین می کند اما از آنجا که قیمت دوچرخه های حرفه ای بالا است و برای رقابت با حریفان نیاز داریم تا همه ساله تجهیزات و دوچرخه های خود را به روز کنیم، در نتیجه به تنهایی و تنها با کمک فدراسیون چنین امری امکان پذیر نیست؛ از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش انتظار داریم تا فدراسوین دوچرخه سواری را بیشتر مورد حمایت خود قرار داده و در جهت به روز کردن تجهیزات مورد نیاز ما همکاری بیشتری داشته باشند.
ایرنا: بابت مدالی که در تاشکند کسب کردید چقدر پاداش گرفتید؟
از فدراسیون دوچرخه سواری 500 یورو به عنوان پاداش دریافت کردم.
ایرنا: به عنوان عضو تیم ملی حقوق ثابت دریافت می کنید؟
خیر، هیچ حقوقی نداریم اما مشخصاً خیلی عالی می شد اگر حقوق ثابتی به ما تعلق می گرفت چرا که هزینه های رشته دوچرخه سواری بسیار بالا است.
ایرنا: سطح مسابقات قهرمانی آسیا در چه حدی بود؟
سطح مسابقات فراتر از آسیا بود به طوری که نفر اول اصالتا روس بود که برای کسب سهمیه المپیک تابعیت کشور ازبکستان را گرفته و نایب قهرمان المپیک ریو بود؛ نفر دوم هم صاحب 2 مدال طلای بازی های آسیایی جاکارتا بود؛ تمام کشورها با سرمایه گذاری بالا برای کسب سهمیه به ازبکستان آمده بودند و نمایندگان تایلند بعد از 6 ماه برگزاری اردو در سوئیس پا به این مسابقات گذاشته بودند و تمام این موضوعات از بالا بودن سطح مسابقات حکایت دارد اما ما با حداقل امکانات بهترین نتیجه را گرفتیم؛ در حقیقت اگر امکانات ما با کشورهای دیگر برابری می کردبی شک مدال های ما خوشرنگ تر می شد.
ایرنا: هیچ ورزشکاری را در گوشه ذهن خود به عنوان الگو یا اسطوره داشتید؟
- کریستین آرمسترانگ، قهرمان آمریکایی سه دوره المپیک همیشه الگوی من بوده است.
ایرنا: حرف آخر؟
- از فدراسیون دوچرخه سواری و کادر فنی و مربیان و همه ی کسانی که مرا حمایت کردند تا به این جایگاه برسم، بی نهایت سپاسگزارم؛ امیدوارم همچنان بتوانم با افتخار آفرینی پرچم ایران را در سراسر دنیا به اهتزار در آورم.
ورزشی*3991*9118