بزرگنمايي:

آریا بانو -
نق زدن کودکان و راه هایی که والدین برای کنترل آن باید بدانند
٠
٠
سیمرغ / نق زدن کودکان یکی از مشکلاتی است که والدین همیشه با فرزندشان دارند. اما روش هایی برای متوقف کردن این نق زدن وجود دارد که در این مقاله به آنها اشاره می کنیم.
چگونه نق زدن کودک را متوقف کنیم؟
گریه کردن و نالیدن یک راه تضمین شده برای مجبور کردن والدین است تا به آنها نزدیک شوند. به سختی می توان فهمید کودکان برای نق زدن از چه کلماتی استفاده می کنند و چه وقت نق نق می کنند یا برای چه چیزی نق می زنند (این لحنی از صدا به همراه غر زدن های بی پایان است که مشکلاتی را به وجود می آورد).
نق زدن در سنین سه سال و نیم به اوج خود می رسد. اگر راه حل مناسب پیدا نکنید حتی می تواند تا سنین مدرسه نیز ادامه داشته باشد. ما قصد نداریم در مورد علل این مشکل بحث کنیم (بعضی از متخصصان می گویند این علامتی از نابالغی، لوس شدن یا ناامنی است، در حالی که دیگران فکر می کنند ناشی از نگرانی است ولی در مورد چگونگی مواجه شدن با آن اکنون صحبت خواهیم کرد.
جلوگیری از نق زدن کودکان
_ برای جلوگیری از عادت به نق زدن، سعی کنید تا قبل از اینکه این عادت شکل بگیرید جلوی آن را بگیرید.
_ اگر مثل اکثر افراد هستید، اغلب این کار باعث می شود کودکتان سعی کند توجه شما را به خود جلب کند. بنابراین همیشه مجبور نیست تا با پرت کردن حواستان از فعالیت های دیگر به این هدف برسد. توجه کنید هر روز زمان مشخص را برای کودکتان بگذرانید و قبح کاری جز ماندن با کودکتان در آن مدت خاص نکنید. تمام حواس و توجه خود را صرف او کنید (غیر از وقتی که نق میزند).
_ او را مشغول بدارید. انتظار نداشته باشید یک کودک نوپا وقت انتظار را بطور سازنده پر کند سعی کنید برای او انتخاب و گزینه هایی فراهم کنید. وقتی کودکان خسته هستند به نق زدن و گریه کردن روی می آورند، چون کار بهتری برای انجام دادن ندارند.
_ پیش بینی کنید. برای او فعالیتی بیابید، به او نشان دهید چگونه با اشیای جدید بازی کند اجازه دهید بعضی کارهای ساده منزل را انجام دهد. بگذارید علایق او راهنمای شما باشند ما متعجب خواهیم شد که چقدر کودک نوپای شما می تواند برای خودش و شما خوب کار کند. بعلاوه، در این میان او چیزهای زیادی نیز یاد می گیرد.
پاسخ های سریع بدهید
_ کودک خود را وقتی سعی می کند با شما به یک روش مناسب صحبت کند به سرعت همراهی کنید، هیچ وقت صبر نکنید تا او اول گریه کند بعد پاسخ او را بدهید.
_ وقتی نمی توانید به سرعت پاسخ دهید، علامتی دهید تا متوجه شود شما می شنوید سن صداتو میشنوم، یک دقیقه دیگر آماده ام تا به تو گوش بدم.» و با توجه او را جلب کنید. به چشمانش نگاه کنید و از علامت انگشت استفاده کنید که به معنای «یک دقیقه لطفا» می باشد. هیچگاه نگذارید برای مدت طولانی منتظر پاسخ شما شود. با وجود این، آنچه که سعی می کنید انجام دهید در رأس نیاز او بری گریستن و نق زدن است. اگر او باید به صورت بی پایان صبر کند، کاری را انجام می دهد که برایتان ناخوشایند است. خودتان را به سرعت برسانید و بگویید همتشکرم برای منتظر ماندنت. الان می تونم به حرفات گوش بدم.»
_ به او آموزش دهید چگونه سؤال بپرسد. به کودک تفاوت بین گریستن و نق زدن را با صحبت کردن معمولی بیاموزید. در صورت نیاز، صدای او را ضبط کنید و بگذارید صدای نق نق زدن خود را بشنود. برای نشان دادن اینکه چگونه چیزی را به صورت درست بخواهد، از نقش بازی کردن استفاده کنید. وقتی مطمئن شدید که معنی نق نق زدن را فهمیده سپس واضح به او بگویید نق زدن کار پسندیده ای نیست.
_ با تشویق تقویت کنید. به او بیاموزید بدون نق زدن و گریستن، توجه شان را جلب کند و وقتی از آن روش استفاده کرد او را تشویق کنید. حتی به یک کودک دو ساله نیز می توان آموزش داد تا بگوید «ببخشید»، وقتی حرف شما را قطع می کند منتظر بماند تا شما آماده پاسخ دادن شوید (اگر شما او برای طولانی منتظر نگذارید یادتان باشد مهمتر، این گریه نکردن را نیز تشویق کنید و بگویید: «دخترم من این روش سؤال پرسیدنت را خیلی دوست دارم.»
نگذارید نق زدن موفق شود
_ اگر نق زدن موثر باشد، کودک همچنان از آن به عنوان یک فن استفاده می کند تا آنچه می خواهد را به دست بیاورد.
_ از آنچه می گویید هدف داشته باشید، اگر کودک قوانین خانه را بداند، خواهد دانست که هر چه تلاش کند نمی تواند توجهی جلب کند و در آخر خسته می شود. برای مثال، اگر قانون این است قبل شام نباید خوراکی بخورد، هرگز شروع به نق زدن برای بیسکویت بعدازظهر نمی کند چون او می داند که نمی تواند آن را به دست بیاورد. (البته، به این معنی نیست که نمی توانید قانون را در مواقع خاص تغییر دهید. بلکه بگذارید بداند این یک استثناء است).
_ مهلت دادن. وقتی نق زدن شروع می شود، خیلی ساده به کودک خود بگویید: «من قبلا به آن سؤال جواب دادم. هر چه قدرت که دوست داری گریه کنه ولی نه برای من.» سپس به او فرصتی بدهید: «وقتی گریه ات تمام شده برگرد اینجا تا صحبت کنیم.»
در مورد یک کودک نوپا : او را بلند کنید و کمی آنطرف تر از خودتان قرار دهید (شاید یک صندلی ) تا در آنجا احساس تبعید شدن کند. در حالی که شما همچنان می توانید او را ببینید : « وقتی نق زدن و گریه کردنت تمام شد برگرد تا صحبت کنیم. » اگر به طور کامل دست از گریه برنداشت، اما به نظر می رسد که سعی خودش را می کند تا گریه نکند بگذارید بعد از چند دقیقه از مکان فاصله باز گردد.