بزرگنمايي:

آریا بانو -
اوایل سال میلادی جاری شاهد برگزاری مراسم اسکار بودیم و بهترین فیلم‌های سال 2018 از نظر آکادمی اسکار در این مراسم انتخاب شدند. با این وجود طبق روال هر ساله بسیاری از فیلم‌هایی که واقعا شایستگی جایزه گرفتن داشتند نادیده گرفته شده و جوایز به فیلم‌هایی رسید که بیشتر با سلیقه اعضای آکادمی هم‌خوانی دارند.
در ادامه به 5 فیلمی اشاره می‌کنیم که از نظر بسیاری از منتقدان و اهالی سینما در سال 2018 توسط آکادمی نادیده گرفته شدند و سزاوار توجه بیشتری بودند.
5- ردی به جا نگذار

فیلم سینمایی «ردی به جا نگذار» (Leave No Trace) در میان فیلم‌های تحسین‌شده سال 2018 قرار داشت به شکلی که تقریبا اغلب منتقدان نگاه مثبتی به آن داشتند.
فیلم داستان ویل (با بازی بن فاستر)، یک رزمنده سابق را دنبال می‌کند که با دخترش نوعی زندگی بدوی را در پارک‌های جنگلی سپری می‌کنند. این زندگی که با جستجوی غذا، چوب، مواد اولیه و مدلی از زیستن به دور از تمدن همراه است توسط ماموران محلی مختل می‌شود. ویل مجبور است ثابت کند سلامت عقلانی دارد و سپس باید آن مدل ِ محبوب زندگی سابقش را کنار بگذارد. فشاری که در برابرش مقاومت می‌کند و در ادامه در قالب تضادهای عمیق‌تری که خود را میان پدر و دختر نمایش می‌دهد، تنش‌های بیشتری ایجاد می‌کند.
فیلم تاثیر جنگ بر سلامت روان و در عین حال تنهایی زیست انسان مدرن را دست‌مایه کار قرار داده. ویل که در جنگ عراق حضور داشته یک واقعه تروماتیک را در جنگ تجربه کرده و در نتیجه دچار نوعی اختلال روانی (احتمالا اختلال استرسی پس از آسیب روانی) شده است. پدر باید با ترس‌ها و دیوهای درونی‌اش مواجه شود در عین حال که وظیفه تربیت دخترش را هم برعهده دارد. وظیفه‌ای که اتفاقا در آن عملکرد بدی هم نداشته.
دبرا گرانیک کارگردان ردی به جا نگذار فیلمی ساخته گیرا با درون‌مایه‌ای درخشان و بازی‌هایی تاثیرگذار. نقش تام (دختر ویل) که توسط توماسین مک‌کنزی ایفا شده به شدت مورد توجه قرار گرفت و به نظر می‌رسد قطعا می‌توانست در میان نامزدهای جایزه بهترین بازیگر زن نقش فرعی قرار بگیرد. بازی بن فاستر شایسته نامزدی در بخش بهترین بازیگر نقش اصلی مرد بود و خود فیلم هم می‌توانست به عنوان یکی از گزینه‌های بهترین فیلم سال قرار بگیرد. در مجموع ردی به جا نگذار با کمترین میزان توجه باید نامزد یکی از سه رشته مورد اشاره می‌بود.
4- گناهکار

فیلم سینمایی «گناهکار» (The Guilty) داستان اسگر، افسر پلیسی را روایت می‌کند که در بخش مرکز تماس‌های اضطراری پلیس مسئول بررسی تحقیقات درباره یک پرونده قدیمی شده است.
اسگر در این مرکز یک تماس مشکوک و عجیب دریافت می‌کند؛ تماسی از سوی یک زن ترسان که ظاهرا دزدیده شده. ماجرا با پیشرفت فیلم پیچیده‌تر می‌شود و ابعاد مرموزتری پیدا می‌کند.
این تریلر پرتعلیق صرفا در یک موقعیت شامل دو اتاق و ظرف دو هفته فیلم‌برداری شده. اما با این وجود موفق می‌شود جوی پرتنش و بسیار قدرتمند ایجاد کند. ساختار روایی فیلم هم جذابیت ویژه خود را دارد و اساسا موتور محرک و پیش‌برنده روایت در این اثر سینمایی مجموعه‌ای از تماس‌ها و مکالمه‌های تلفنی است. تماس‌هایی که نه تنها قادرند قصه‌ای واقع‌گرایانه‌ تصویر کنند، در عین حال فیلم را به سوی یک نقطه اوج تاثیرگذار هدایت می‌کنند.
گناهکار اثری دانمارکی که از نظر ساختاری شباهت‌هایی با درام بریتانیایی لاک (Locke) دارد، فیلمی کم بودجه است که موفق شده به عمق شخصیت‌ها نزدیک شود. افزون بر این‌ها،‌ بازی شگفت‌انگیز یاکوب سیدرگرن در کنار گره‌های داستان و فیلم‌برداری درخشان فیلم یک درام پلیسی ماندگار خلق کرده است.
فیلم سینمایی گناهکار می‌توانست در میان نامزدهای نهایی بخش بهترین فیلم‌های غیرانگلیسی زبان اسکار قرار بگیرد. همچنین بازیگر مرد نقش اصلی فیلم شایستگی قرار گرفتن در میان نامزدهای بخش بهترین بازیگر نقش اصلی را داشت.
3- مرد سگی

«مرد سگی» (Dogman) که آخرین ساخته ماتئو گارونه فیلم‌ساز شناخته‌شده ایتالیایی است یکی از آثار درخشان سینمای ایتالیا در سال 2018 بود. فیلم درباره مرد فروتنی به نام مارچلو است که قصد دارد از یک خلافکار خشن انتقام بگیرد؛ خلافکاری که کل افراد محل را تحقیر می‌کند.
مرد سگی درامی پرتنش است درباره فردی مودب و آرام که کارد به استخوانش رسیده و از سرکوب و تحقیرشدن به تنگ آمده است. گارونه که در میان آثارش ساخت فیلم «گومورا» (Gomorra) را هم در کارنامه دارد، فیلم قدرتمند دیگری درباره ناامیدی، فروماندگی انسان و اخلاقیات ساخته است. فیلمی که می‌تواند به بهترین شکل مردی را تصویر کند که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و به همین خاطر چیزی برای ترسیدن هم ندارد.
مرد سگی داستان مدرن ِ انتقام و آسودگی متعاقب آن و در عین حال یک روایت تاثیرگذار از روابط انسانی است. گرچه فیلم در جشنواره کن تا حدی مورد توجه قرار گرفت و بازیگر فیلم هم جایزه بهترین بازیگری را دریافت کرد اما در مراسم اسکار کاملا نادیده گرفته شد.
2- تو هرگز واقعا اینجا نبودی

لین رمزی که یکی از بهترین کارگردان‌های زن قرن بیست و یکم شناخته می‌شود این بار هم اثر با کیفیت دیگری ساخته. «تو هرگز واقعا اینجا نبودی» (You Were Never Really Here) که در سال 2017 ساخته شده اما به دلیل انتشار در ایالات متحده در لیست فیلم‌های سال 2018 قرار دارد که توسط اسکار مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند.
در فیلم تو هرگز واقعا اینجا نبودی، جو یک رزمنده قدیمی که هیچ ترسی از مرگ ندارد در ماجرایی پیچیده و امنیتی مربوط به سواستفاده از کودکان درگیر می‌شود. گرچه او از مرگ نمی‌هراسد اما باید با بحران‌های روانی شدید درونی‌اش مبارزه کند. گرچه از شرایط بی‌ثبات روانی و توهم رنج می‌برد در تصمیمش برای نجات یک دختر نوجوان گم‌شده مصمم است.
ساخته لین رمزی شباهت‎های قابل توجهی با فیلم سینمایی «راننده تاکسی» (Taxi Driver) اثر مارتین اسکورسیزی دارد. مردی از جنگ برگشته، بحران‌های درونی،‌ دخترکی جوان که تحت سواستفاده قرار دارد، تلاش برای برقراری نوعی عدالت در مقیاسی کوچک و چندین و چند عنصر مشابه دیگر.
بازی واکین فینیکس از دیگر نقاط قوت فیلم است که باعث شده یک ضد قهرمان به یاد ماندنی در این اثر سینمایی آفریده شود. مردی تیره و تار، بی‌باک، خشن که باید با اندیشه‌های درونی‌اش بجنگد و در عین حال به نوعی معنای حقیقی زندگی‌اش را جست‌وجو می‌کند. با وجود نقاط قوت یادشده «تو هرگز واقعا اینجا نبودی» در میان فیلم‌هایی قرار داشت که به شکلی باورنکردنی مورد بی‌توجهی آکادمی اسکار قرار گرفت.
1- سوختن

فیلم سینمایی «سوختن» (Burning) محصول کشور کره جنوبی درباره پسر جوانی است که یکی از همکلاسی‌های سابقش را پس از مدتی ملاقات می‌کند و با او درگیر رابطه‌ای عاطفی می‌شود. رابطه‌ای که مدتی بعد با ورود یک پسر جوان، مرموز و ثروتمند ابعاد پیچیده‌تری می‌یابد.
سوختن حال و هوایی رمزآلود دارد. ریتم فیلم کند است و در میان تریلرهای به اصطلاح Slow-burning قرار دارد که به تدریج و آهسته اما عمیقا بر مخاطب اثر می‌کنند.
بازی‌ها، فیلم‌نامه، فیلم‌برداری و کارگردانی فیلم برجسته و درخشان است و به همین دلیل هم در میان فیلم‌های بسیار تحسین‌شده سال 2018 قرار گرفت که پای ثابت اغلب لیست‌هایی بود که تحت عنوان بهترین فیلم‌های سال منتشر شدند.
با وجود همه این نکات فیلم سینمایی سوختن حتی در میان نامزدهای بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان اسکار هم حضور نداشت تا یک‌بار دیگر سلیقه‌ی بعضا عجیب و غریب‌ اعضای آکادمی نمایان شود.