بزرگنمايي:

آریا بانو -
اشتباهات متداول والدین در تربیت فرزند
١٢٤
٠
اطلاعات / چه اتفاقی می‌افتد که تلاش‌های شما برای تربیت درست کودک نتیجه عکس می‌دهد؟ دلیلش بدون شک این نیست که فرزند تان تربیت ناپذیر است بلکه شما راه را اشتباه می‌روید.
یک هدف را دنبال نمی‌کنید
به کودکتان می‌گویید پیش از مرتب کردن اتاقش اجازه تماشای تلویزیون ندارد اما بعد از مدتی یا فراموش می‌کنید و یا تسلیم می‌شوید و به او اجازه می‌دهید تا تلویزیون تماشا کند؛ بدون اینکه اتاقش را مرتب کند. موضع شما مشخص نیست و این کودکتان را سردرگم می‌کند. با رها کردن خواسته‌هایتان این پیام را به کودک می‌دهید که؛ چیزی که مادر یا پدرم می‌گوید خیلی هم ضروری نیست. خیلی از بچه‌ها به ویژه آنها که خواسته‌مهمی دارند متوجه می‌شوند که به راحتی می‌توانند از فرمان شما سرپیچی کنند.
به سن کودک توجه نمی‌کنید
خواسته‌های تربیتی شما باید با سن کودک تناسب داشته باشد. وقتی بچه دو ساله ظرف غذایش را می‌ریزد نمی‌توانید از او انتظار داشته باشید آن را تمیز کند. چنین خواسته‌ای دور از انتظار و غیر منطقی است. چیزی را از کودک بخواهید که او توانایی انجامش را داشته باشد.
الگوی خوبی نیستید
تلاش‌های شما برای تربیت کودک در جهتی که شما خودتان در آن خیلی خوب نیستید، بی‌نتیجه خواهد ماند. اگر خودتان خیلی توجهی به نظم و ترتیب ندارید،نباید انتظار داشته باشید کودکتان مرتب، تمیز و یا هدفمند باشد. نمی‌توانید از کودک بخواهید مودب باشد در حالی که خودتان به راحتی فحش می‌دهید.
ترساندن از دیگری
کودکتان کار اشتباهی کرده است و شما چون در واکنش مناسب ناتوان هستید او را با والد دیگرش تهدید می‌کنید. گویا والد دیگر می‌تواند رفتارهای بد را کنترل کند. این تهدید او را از والدش می‌ترساند و از شما نیز والد بی‌عرضه‌ای در ذهن کودک می‌سازد که نمی‌دانید باید در برابر او چه کنید.
دستور می‌دهید
دستور دادن به کودک رفتار درست را یاد او نمی‌دهد. وقتی دستور می‌دهید کودک در ذهنش در برابر انجام آن پافشاری می‌کند. به جای این جمله‌های تحکم‌آمیز از کودکتان مودبانه درخواست کنید
مهلت نمی‌دهید
بسیاری از پدر و مادر‌ها فقط به دنبال نتایج فوری هستند. این انگیزه خوبی است برای اینکه کودک زودتر به هدف برسد اما در عین حال باعث می‌شود کودک هرگز بار اول به حرف‌هایتان توجهی نکند. کودک معمولا صبر می‌کند تا شما برای سومین بار به او تذکر بدهید تا قدمی بردارد. به جای این کار یک بار به آهستگی و با مهربانی به کودک توضیح بدهید، خواسته تان را بیان کنید و کمی صبر کنید تا او در برابر فرمان شما واکنش نشان بدهد.
دوستی را فراموش می‌کنید
قبل از اینکه به فکر اصلاح کودک باشید باید به برقراری یک رابطه سالم فکر کنید. کودک باید بداند که شما او را بی هیچ قید و شرطی دوست دارید حتی زمانی که رفتاری را نمی‌پسندید. کودک نباید از نظر عاطفی تهدید شود.
وعده‌های همیشگی
برای مدت کوتاهی وعده‌های کوچک موثر هستند اما برای درونی کردن برخی از عادت‌های رفتاری دادن پاداش‌های کوچک موثر نیست. او به مرور زمان به این نتیجه می‌رسد که در ازای هر کاری که می‌کند پاداشی در انتظار اوست. در حالی که شما نمی‌توانید برای رفتار یا هر عملی یک پاداش در نظر بگیرید. به جای این نوع پاداش‌ها از زبان تحسین استفاده کنید.
انگشت اتهام به سوی شخصیت کودک
گفتن این جمله که، «تو پسر بدی هستی» بیشتر از این که به رفتار توجه داشته باشد حمله به خود کودک است. یک اشتباه از هیچ کودکی آدم بدی نمی‌سازد. این نوع انتقاد به یک کودک درست نیست و باید اصلاح شود.
شما می‌توانید به انتخاب‌های غلط کودکتان اشاره کنید اما نمی‌توانید او را بخاطر اشتباهش زیر سوال ببرید.‏
اشتباهات تربیتی والدین بسیار بیشتر از این موارد است. تهیه فهرستی از راه‌های اشتباهی که والدین برای تربیت کودکان پیش می‌روند کار دشواری است. اما نکته اینجاست که اگر احساس می‌کنید رفتارهای کودکتان مطابق با الگوی تربیتی درست نیست، بدرفتار است، عادت‌های بدی دارد و یا رفتارش را تغییر نمی‌دهد به جای یافتن مشکل در فرزندتان به نوع رفتار خودتان توجه کنید. بدون شک شما مسیر را اشتباه می‌روید که فرزندتان نیز رفتار اشتباهی دارد.‏