بزرگنمايي:

آریا بانو -
علل شایع درد قسمت داخلی پا
٠
٠
هفته نامه سلامت / یکی از علل شایع درد قسمت داخلی پا، پارگی یا نیمه پارگی یکی از تاندون‌های داخلی مچ و کف پاست که عمدتاً براثر فشار بیش از حد آوردن در پای ناسالم ایجاد می‌شود. این درد گاهی هنگام ورزش، فعالیت و پیاده‌روی زیاد است یا بعد مدتی بی‌حرکتی در صورت شروع حرکت درد به وجود می‌آید. گاهی بیماران صبح که از خواب بیدار می‌شوند، می‌گویند در قسمت داخلی کف پا احساس درد می‌کنند که علتش می‌تواند این بیماری باشد.
حتی در کسانی که ورزش‌هایی مانند والیبال، بسکتبال و تنیس انجام می‌دهند با فشارهای مکرر بر پا امکان پارگی یا نیمه پارگی این تاندون وجود دارد.
از علل دیگر این آسیب می‌توان بیماری‌های زمینه‌ای از جمله دیابت، چاقی و فشارخون را نام برد.
این بیماری عمدتاً در خانم‌ها و در سنین بعد از 40 سالگی دیده می‌شود. از علامت‌های این بیماری درد در قسمت داخلی پا و مچ پاست و حتی گاهی در محلی که این تاندون صدمه دیده می‌تواند همراه با تورم باشد و در بعضی مواقع ممکن است تورم با فعالیت ایجاد شود.
فعالیت‌هایی مانند دویدن این مشکل را تشدید می‌کند و ایستادن طولانی و راه رفتن از جمله فعالیت‌های افزایش‌دهنده این درد است.
در صورتی که بیماری پیشرفت پیدا کند، درد در قسمت خارجی کف پا و مچ پا نیز دیده خواهد شد و عدم درمان به‌موقع این بیماری باعث آسیب قسمت‌های دیگر پا و مچ پا می‌شود.
ورزشکارانی مانند اسکی‌بازها و اسکیت سواران به دلیل چرخش و کشش طولانی مچ پا در معرض خطر بیشتری هستند.
دویدن طولانی‌مدت و در مسیرهای مارپیچ برای کسانی که کف پای صافی دارند و کفش مناسبی نمی‌پوشند احتمال آسیب این تاندون را زیاد می‌کند.
از علل شایع دیگر ایجاد این بیماری خسته بودن عضلات ساق پا، کم بودن انعطاف‌پذیری عضلات و تاندون‌های پا و انجام ندادن نرمش‌های کششی قبل از شروع ورزش است.
این تاندون نقش خیلی مهمی در ایجاد قوس کف پایی دارد و زمانی که کارایی خود را از دست بدهد باعث کم شدن قوس کف پا می‌شود.
تاندون داخلی مچ پا به دنبال تصادف، پیچ‌خوردگی و فعالیت‌های نامناسب ورزشی ممکن است آسیب ببیند. علامت‌های این آسیب درد، تورم، احساس بی‌ثباتی و خالی کردن مچ پا هنگام دویدن است. درد معمولاً با چرخاندن کف پا به سمت خارج بیشتر می‌شود. زمانی که بیمار راه می‌رود قسمت داخلی کف پا دردناک می‌شود و ممکن است تورم هم داشته باشد. معمولاً افراد دچار این آسیب در ناحیه کف پا مشکل دارند و یک کف پایشان صاف است. بیمار معمولاً برای بلند شدن روی پنجه آسیب دیده مشکل دارد.
زمانی که هنوز اوایل بیماری است و بیماری شدت زیادی ندارد می‌توان با محدود کردن فعالیت‌های ورزشی، دادن دارو و کفش مناسب علامت‌ها را برطرف کرد و در موارد شدیدتر نیاز به تزریق‌هایی از جمله ازون، سلول‌های بنیادی و نمایش فیزیکی است. در مراحل بعدی اگر بیمار به روش‌های غیرجراحی پاسخ ندهد جراحی لازم است.
یکی از روش‌های جدید جراحی برای این بیماران که در موارد خفیف تا متوسط قابل انجام است، گذاشتن پیچ‌هایی داخلی پاست که برطرف‌کننده علائم بیماری است. نکاتی که در درمان این بیماری مهم است اینکه در موارد حادی که به دنبال تصادفات یا ورزش، درد ایجاد می‌شود باید استراحت کرده و از کمپرس سرد استفاده کنید. به این صورت که دور یک کیسه پر از یخ حوله‌ای خیس بپیچید و به مدت 20 دقیقه روی موضع مورد نظر بگذارید و این کار را چند بار در روز تکرار کنید. بعد از برطرف شدن علامت‌ها برگشتن به فعالیت‌های ورزشی خیلی سریع توصیه نمی‌شود و به تدریج و با تدابیری باید ورزشکار به ورزش در حد قبل از آسیب باز گردانده شود. انجام نرمش‌های کششی حداقل دو برابر قبل از آسیب باید انجام شود. استفاده از کفش و مچ‌بندهای مناسب در تمام مواقع توصیه می‌شود.
در صورتی که بیماران در مراحل اولیه مراجعه کنند معمولاً به راحتی و بدون جراحی درمان می‌شوند ولی اگر به این موضوع بی‌اهمیت باشند یا درمان‌های درستی برایشان انجام نشود این بیماری قطعاً پیشرفت می‌کند و احتمال نیاز به جراحی و عدم درمان کامل نهایی بیشتر خواهد شد.