بزرگنمايي:

آریا بانو - به همت مینا افتاده مدرس پیشکسوت موسیقی ایران، یادبود استاد فرامرز پایور با عنوان "شب پالیزبان" شامگاه پنجشنبه ١٦ اسفندماه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.


به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، یادبود استاد فرامرز پایور با همکاری انجمن موسیقی ایران، بنیاد آفرینش های هنری نیاوران و مؤسسه فرهنگی هنری پایور به اهتمام مینا افتاده برگزار شد.
در ابتدای برنامه با پخش سرود جمهوری اسلامی ایران این یادبود به صورت رسمی با مجری گری پریسا علیرضا آغاز شد.
محمدرضا فیاض آهنگساز، مدرس موسیقی و نوازنده سنتور به دعوت مجری روی سن حاضر شده و ضمن خوش آمدگویی به حضار گفت: هیچ وقت محضر استاد فرامرز پایور را درک نکردم و این مسئله قبح انکار ناپذیری داشت، طبیعی است اینجا حاضران زیادی هستند که به این محضر محشور شده و با جزئیات زیاد مکتب استاد و زیر و بم آن آشنایی دارند، در هر صورت بسیار دشوار است کسی مانند من که بیرون از ماجرا بوده درباره این استاد صحبت کند، اگر بخواهم مثالی بزنم موضوع مانند کوهنوردی است که قصد صعود به قله را دارد و در مسیر گاهی سربالایی دارد و گاهی سرپایینی. اما سرگذشت من شبیه کسی است که در دشت ایستاده و به کوه نگاه می کند و این کاملا جایگاه من و استاد پایور را تشریح می کند، گاهی فکر می کنم قسمت این بوده که محضر استاد را درک نکنم و صرفا از دور محو عظمت و سترگی آن شده ام.
او ادامه داد: بدون شک استاد پایور یکی از بزرگ ترین قله های تاریخ موسیقی قرن است، او ٧٦ سال از قرن را در حضور کنش های بی انتها داشته و حضور او در قرن آتی به دلایل مختلف ادامه پیدا خواهد کرد.
فیاض اضافه کرد: در واقع از دور که به استاد نگاه می کنم درباره یک نفر صحبت نمی کنم گویا این شخصیت یگانه چندین حوزه را یک تنه و به صورت متواضعانه پوشش داده است. به لحاظ شخصی نام او را در ٥ سالگی و در برنامه های تلویزیونی دیدم و تا جوانی از او تصاویر مختلفی در ذهنم با رویکردهای مختلف نفش بسته است، نکته جذاب این است که این رویکرد امروز در استاد مینا افتاده نمود پیدا کرده است.
او تاکید کرد: فرهنگ در قرن های اخیر به معنی فعلی نبوده و بیشتر معنای زمینی داشته که باید آن را حاصلخیز کرد و این زمین که همان فرهنگ باشد درباره پایور هم صدق می کند، در حقیقت او زمینی داشته و در تمام مدت فعالیت خود سعی در شکوفایی و حاصلخیزی آن داشته است.