بزرگنمايي:

آریا بانو - سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پایان یافت و حالا می توان مشخصه های این دوره جشنواره را مرور کرد.


به گزارش هنرآنلاین به نقل از فارس ، سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر نخستین دوره ای است که جشنواره بر اساس آیین نامه برگزار شد، آیین نامه ای که پس از تدوین منتشر شد تا کارشناسان و هنرمندان موسیقی نقد و نظر خود را برای تغییر و اصلاح آن بیان کنند، هرچند در آن زمان هنرمندان و کارشناسان بی تفاوت از کنار آیین نامه گذشتند و درباره آن ننوشتند و نگفتند اما پس از نهایی شدن و ابلاغ آیین نامه و در زمان برگزاری جشنواره، نظراتی درباره آیین نامه مطرح شد. تردیدی نیست که این آیین نامه ناجی جشنواره از همه مسایل نیست اما مبنایی است که نظم و انظباط بیشتری به این رویداد می دهد و در روند اجرا ضرورت های آیین نامه روشن تر می شود و قابل بازنگری است. بر اساس همین آیین نامه انتخاب دبیر جشنواره از تصمیم فردی خارج شد و شورایی از هنرمندان، استادان و مدیران دبیر جشنواره را انتخاب کردند.
سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، غیررقابتی برگزار شد و تم اجرای آهنگسازان ایرانی را محور قرار داد و گرچه انگیزه برگزیده شدن در جشنواره نبود اما گروههای فراوانی در جشنواره ثبت نام کردند و فرصتی شد تا بر اجرای آهنگسازان ایرانی تمرکز شود. این رویکرد جشنواره می‌تواند تلنگری باشد که به آهنگسازی و آهنگسازان ایرانی و آثارشان، نیازها و داشته‌های آهنگسازی ایران توجه شود، درباره آن گفتگو شود و تصویری از چگونگی اجرای آثار آهنگسازان بدست آید.
در این دوره جشنواره گروههای ویژه بانوان حضور نداشتند و از چهار گروه متقاضی هیات انتخاب، هیچ یک از گروههای ویژه بانوان را برای حضور در جشنواره انتخاب نکرد اما زنان در گروههای مختلف جشنواره حضور داشتند و 35 درصد نوازندگان و هنرمندان جشنواره سی و چهارم زن بودند. تکنوازی فریماه قوام صدری، آرپینه ایسرایلیان، ارکستر هنرستان موسیقی دختران، گروه خنیاگران مهر که تمام نوازندگان آن زن هستند، و حضور بانوان هنرمند و نوازنده در گروههای مختلف حاضر در جشنواره در تهران مجموع از بین 1100 هنرمند، 377 نفر زن بودند. اینکه حضور زنان در جشنواره فقط با اجرای گروههای ویژه بانوان مترادف و معنی شود، نگاه تقلیل گرایانه به حضور بانوان در جشنواره است.
جشنواره موسیقی فجر در این دوره به جای تمرکز بر نام ها و گروههای مشهور، توجه به آثار را محور قرار داد تا آثار باکیفیت هرچند از گروههای کمتر شناخته شده، در جشنواره اجرا شود و گروهها با انگیزه اجرا در جشنواره آثار خود را اجرا کنند. هرچند جشنواره از نام های مشهور موسیقی هم خالی نبود، محمد اسماعیلی و سعید ثابت، مجید کیانی، ارکسترهای سمفونیک و ملی، فریماه قوام صدری، سیمون آیوازیان که پس از 42 سال دوباره روی صحنه اجرا کرد، گروه آوازی تهران در جشنواره موسیقی فجر در تهران و هنرمندانی مانند علیرضا قربانی، حسام الدین سراج، گروه لیان، احسان خواجه امیری و ... در استان ها اجرا کردند. تردیدی نیست که شرایط اقتصادی کشور، امسال با سال و سال های گذشته تفاوت زیادی دارد و در این شرایط سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر با بودجه کمتر از سال گذشته و البته افزایش قابل توجه هزینه ها گروههای متنوع موسیقی ایران و چند گروه از دیگر کشورها را میزبانی کرد.
سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پس از چند دوره فراتر از تهران رفت و علاوه بر تهران، 15 استان جشنواره موسیقی فجر را برگزار کردند و نیمی از کشور با این رویداد همراه شد. در استان های البرز، زنجان، اردبیل، سمنان، منطقه آزاد اروند، لرستان، کرمانشاه، فارس، گلستان، همدان، مرکزی، جنوب کرمان، لرستان،گیلان، اصفهان، گروههای استانی و ملی با اجرای موسیقی نواحی، ایرانی و پاپ با بیش از 120 اجرا روی صحنه رفتند و بیش از 40 کارگاه و نشست برگزار شد و فرصتی شد تا مخاطبان و دوستداران موسیقی در نقاطی از کشور اجرای گروههای موسیقی را ببینند. سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر بی نقص نبود اما با یک تم مشخص و فارغ از تلاش برای جذب نام ها و گروههای مشهور، فضایی فراهم کرد تا گروههای کیفی که کمتر فرصت و امکان اجرا را دارند، در جشنواره روی صحنه بروند.