بزرگنمايي:

آریا بانو -
تربیت پسرانی بدون تفکرات سمی!
٢٠٧
٠
خراسان / وقتی صحبت از مردانگی سمی می‌شود، برخی تصور می‌کنند هدف نهایی طرفداران این ایده، این است که پسران را مانند دختران تربیت کنند! همین برداشت غلط باعث می‌شود برخی مقاومتی شدید درباره این موضوع داشته باشند. در حالی که هدف از این موضوع به هیچ عنوان چنین ایده‌ای نیست. هدف اصلی از طرح این مسئله، از بین بردن نقاط ضعف تربیت پسران است به شکلی که سلامت آن‌ها بهتر تامین شود؛ نقاط ضعفی چون بی‌توجهی به احساسات و هیجانات، نهی پسران از کمک گرفتن از دیگری و البته تشویق بی‌دلیل رفتارهای خشن.
پذیرش احساسات را جدی بگیریم
اگر پسری دارید، سعی کنید از سنین پیش از دبستان، آرام آرام او را تشویق کنید تا احساسات مثبت و منفی خودش را به کلام تبدیل کند. تایید احساسات، نام‌گذاری آن‌ها بدون ارزش‌گذاری منفی و تلاش برای الگوی مناسب بودن در این باره از جمله مواردی است که در این زمینه باید به آن‌ها توجه داشته باشیم. نکته‌ دیگر این که از همان سنین پایین فرزندان خود را تشویق کنید که در زمان آشفتگی و ناراحتی از دیگران کمک بگیرند و مهارتی چون مشورت و نظرخواهی از دیگران را به عنوان مهارتی ارزشمند به او معرفی و البته در زمان تصمیم‌گیری در خانه تمرین کنید.
از نقاط قوت فرهنگ خودمان غافل نشویم
یکی از نقاط قوت فرهنگ ما در زمینه تربیت پسران این است که برخلاف بسیاری از فرهنگ‌ها، گریه کردن، ناراحت شدن و حتی نشان دادن عشق و علاقه شدید، در برخی موقعیت‌ها حتی برای مردان نیز تشویق شده است. به عنوان مثال گریه در مجالس مذهبی نه تنها زشت نیست که نشانه پختگی است. حالا که چنین قابلیتی در بافت فرهنگی ما وجود دارد، بسیار مناسب است که از آن برای تعمیم دادن به چنین موضوعاتی استفاده و پسران‌مان را تشویق کنیم تا نه تنها در مجالس مذهبی که در دیگر موقعیت‌ها نیز ارزش احساسات خود را بدانند و از ابراز کردن آن‌ها احساس شرم یا ضعف نکنند. یادمان باشد ابراز هیجانات به شکلی مناسب یک توانایی و مهارت است و افرادی که توان ابراز ناراحتی، شرمندگی، عصبانیت، دلتنگی، احساس گناه، شادمانی، هیجان‌زدگی، کلافگی، دوست داشتن، انزجار و ... را دارند، افرادی پخته‌تر و کارآمدتر در روابط اجتماعی خود هستند.