بزرگنمايي:

آریا بانو - جری آدسوو عنوان کرد: متوجه شدم ایرانی ها به صورت کلی تئاتر را دوست دارند و ارتباط خوبی با آن برقرار می کنند.


سرویس تئاتر هنرآنلاین : جری آدسوو موسس، تهیه‌کننده و کارگردان هنری تئاتر رویال آروجا کشور نیجریه از میهمانان بخش SHOWCASE یا "نخستین پیشخوان ملی هنرهای اجرایی ایران" در سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است که با او از تجربه حضور در ایران و تماشای آثار ایرانی گپ و گفتی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
لطفا ابتدا خودتان را معرفی کنید؟
من جری آدسوو هستم و تئاتر سلطنتی آروجا نیجریه را تاسیس کرده‌ام. من در زمینه نمایشنامه‌نویسی، تهیه‌کنندگی تئاتر و... فعالیت می‌کنم و سعی دارم سطح زندگی مردم نیجریه را توسعه دهم.
فعالیت اصلی شما تئاتر است؟
هم رسانه هم تئاتر. از تئاتر استفاده می‌کنم تا ارتباطات اجتماعی را گسترش دهم.
اولین بار است که به ایران آمده‌اید؟
بله. قبلا آرزو داشتم ایران را ببینم و حالا چند روزی است که به ایران آمده‌ام.
آیا قبلا نمایشی از ایران دیده بودید؟
بله یک بار در ماه اکتبر گذشته اثری دیدم که نمایشی کلاسیک از ایران بود که به دعوت سفارت نیجریه به کشور ما آمده بود.
با تئاتر ایران از پیش آشنایی داشتید؟
بله یک چیزهایی می‌دانستم و مطالبی در این باره داشتم.
آ یا نمایشنامه‌نویسان ایرانی را می‌شناختید؟
بله، امیررضا کوهستانی را می‌شناسم. یک دوست سوئدی او را به من معرفی کرد و در موردش در اینترنت خواندم.
نظرتان نسبت به آثاری که تاکنون در جشنواره تئاتر فجر دیده‌اید، چیست و آنها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
خیلی نمایش‌های تاثیرگذاری بودند. به طور کلی اگر بخواهم نظر بدهم، فقط از نظر کیفیت کارها نمی‌گویم بلکه به نظرم همه چیز روی هم رفته خوب است و تصور اولیه‌ام از تئاتر ایران اینگونه شکل گرفت. پستی در اینستاگرامم گذاشتم و نوشتم فکر می‌کنم تئاتر ایران از قدرتمندترین تئاترها در خاورمیانه است. به خاطر بحث اسلامی بودن، فکر می‌کردم مثل برخی دیگر کشورهای منطقه کارها خیلی سانسور می‌شود، اما دیدم بازیگران در فضاهایی که می‌خواهند، می‌توانند کار کنند. از سوی دیگر فکر می‌کردم ازدحام جمعیت به خاطر جشنواره تئاتر است، اما متوجه شدم ایرانی‌ها به طور کلی تئاتر را دوست دارند و ارتباط خوبی با آن برقرار می‌کنند.
آیا نمایشی در بخش شوکیس نظرتان را جلب کرده است؟
کارهای بسیاری من را به خود جذب کردند. نمایشی به کارگردانی کاملیا غزالی به نام "من یه زنم، صدامو می‌شونی؟"، همچنین اثری از علی شمس هم جزو نمایش‌هایی بودند که واقعا پسندیدم. علی شمس این نمایش را در ایتالیا اجرا کرده بود که در مورد مهاجرت است و خیلی دوستش داشتم و اثر خوبی بود. یک نمایش روز قبل دیدم که "دن کیشوت" نام داشت و آن هم نمایشی قوی بود. کاندیداهای زیادی در ذهنم دارم و واقعا تئاترهای زیادی است که دوست دارم انتخاب‌شان کنم.
نظرتان به صورت کلی نسبت به جشنواره بین‌المللی تئاترفجر که بزرگترین رویداد تئاتری ایران است، چیست؟
خیلی خوب است، اما همیشه جای پیشرفت وجود دارد. می‌توانم بگویم شرایط برگزاری به خصوص برای جشنواره‌ای به این بزرگی خوب است. این نظر شخصی من است؛ بعد از سی و هفت دوره برگزاری به این جشنواره آمدم و قسمت بسیار بزرگی به آن اضافه شده است به اسم شوکیس که خیلی مهم است. بزرگترین چالش من در این جشنواره زبان است. زبان اجراها در ایران، فارسی بود یا دیالوگ‌ها خوب ترجمه نمی‌شد. مطمئن نیستم که این مشکل در همه آثار باشد. زبان اجرای امیررضا کوهستانی که من دیشب دیدم، به عنوان تولیدکننده تئاتر در ایران را نفهمیدم و فقط نشستم نمایش را دیدم بدون اینکه بفهمم چه می‌گویند! برنامه‌ریزی‌های جشنواره بد نیست و من فقط با معضل زبان روبه‌رو هستم. اینها فقط نظرات شخصی من است. در شوکیس سه قسمت داشتیم که پرزنتیشن، پیچینگ و بعد اسپید دیتینگ بود. در پرزنتیشن بازیگران 12 دقیقه وقت داشتند که خودشان را معرفی کنند، در پیچینگ 5 دقیقه وقت داشتند ایده‌های جدیدشان را بگویند و در اسپید دیتینگ در کافه تئاتر شهر 10 دقیقه با کارگردانان صحبت می‌کردند و به نظرم این بخش آخر از معرفی 12 دقیقه‌ای اول هم بهتر بود. معرفی خیلی تاثیر نداشت، اینکه فقط بخواهند اجرای‌شان را پرزنت کنند، فایده ندارد و همراه کردن ما با خود اجرا، تاثیر بیشتری دارد، اگر حتی ما با اجراها و تجربه‌های قبلی آنها آشنا می‌شدیم، خیلی بهتر هم بود. صادقانه می‌گویم کارها واقعا تاثیرگزار بود و اگر بحث مشکل زبان را کنار بگذاریم، بقیه موارد رضایت‌بخش بود. تئاتر به عنوان یک وسیله ارتباطی، کمک می‌کند دنیا، مردم ایران و فرهنگ‌شان را بشناسند و حتی بیشتر از خواندن یک مقاله می‌تواند تاثیرگزار باشد.
کمپانی تئاتری که در نیجریه دارید، خصوصی است یا دولتی؟
خصوصی.
در نیجریه کمپانی‌ها خصوصی هستند یا دولتی؟
خیلی رسمی و اداری نیست. گروه‌ها می‌توانند به سازمان‌های دولتی مراجعه کنند و از آنها بخواهند کمک‌شان کنند.
این کمک‌ها و حمایت‌ها مالی است؟
حمایت‌ها می‌تواند به صورت مالی باشد و هم می‌تواند مثلا به این صورت باشد که در یک فضای دولتی یا فضای خصوصی اجرا بگیرند.
حرف آخر؟
من می‌خواهم از مسئولان برگزاری جشنواره فجر بخواهم که راه‌شان را ادامه دهند و تلاش کنند تعامل و همکاری‌ها بیشتر شود. به نظرم باید تنوع را در جشنواره بالا ببرند تا این فستیوال برای هر شخصی، در هر زمینه‌ای جذابیت کافی داشته باشد.