آریا بانو - شما با دیدن واکنش ها و رفتارهای کودکتان ذوق زده میشوید، او را تشویق میکنید تا بیشتر پیشرفت کند اما بعضی وقتها، از تأخیر او در ارتباط برقرار کردن، احساس نگرانی میکنید. نگران رشد او هستید، چون فکر میکنید او هنوز نسبت به اسباب بازی هایش واکنش نشان نمیدهد یا روز و شب را تشخیص نمیدهد. در این مورد، نگران نباشید. ]چون هر نوزادی، روند مخصوص رشد خودش را دارد و پیشرفت و رشد دو کودک در یک سن، کاملا متفاوت است.
هر نوزادی ، روند مخصوص رشد خودش را دارد و پیشرفت و رشد دو کودک در یک سن، کاملا متفاوت است.

نوزادان برای رشد مناسب، به بازی کردن نیاز دارند. هنگام بازی کردن است که کودک، تجربه کردن، کشف کردن، خود را شناختن و ارتباط برقرار کردن را می آموزد. بازی کردن برای رشد کودک لازم است، چون به نوزاد این موقعیت را میدهد که خودش را بشناسد، باور کند، تمرکز کردن و دقت کردن را بیاموزد و قوه خلاقیت و تخیلش رشد کند.

لازم نیست اطراف کودکتان را با اسباب بازیهای زیاد و مختلف شلوغ کنید. بچه ها دوست دارند با وسائل غیرمنتظره ای که در اطرافشان هست، بازی کنند. به عنوان مثال، آ نها نسبت به یک دستمال رنگی، دسته کلید، گیره، بند لباس و ...، خلاصه هر چیزی که نزدیک دستشان باشد و توجه شان را جلب کند، واکنش نشان میدهند.
بعضی وقتها متوجه این موضوع میشوید که کودکتان خیلی روی اسباب بازیهایش تمرکز نمیکند. بهتر است او را مقابل اسباب بازیهایی که رنگی یا پر سروصدا هستند، قرار دهید و چند دقیقه صبر کنید. شما خواهید دید که او نسبت به آنها واکنش بیشتری نشان میدهد.

نوزاد ، به شدت نیاز دارد هنگام بازی کردن، همراهی اش کنند. هوشیاری نوزاد فقط زمان بازی کردن رشد نمیکند، بلکه در یک رابطه و همراهی شدن است که شکل میگیرد. اگر شما با او بازی کنید، هم لذت بیشتری از بازی کردن میبرد، هم بهتر یاد میگیرد که چگونه منظور خود را بیان کند. همچنین شما میتوانید کم کم به او تنها بازی کردن را بیاموزید.
اینگونه به رشد صحیح کودک و شکوفایی حس شناخت او کمک میکنید. کودکان به آسانی از غافلگیر شدن لذت میبرند. فقط کافی است صورتتان را پشت یک بالش کوچک قایم و پس از چند ثانیه به او بگویید« دالی ». او به وجد می آید و این بازی را میپرستد!

کم کم که او رشد میکند و بزر گتر میشود، تنها بازی کردن را هم یاد میگیرد. این فرآیندی است که در همه بچه ها دیر یا زود رشد میکند. نزدیک دو سالگی، او به تنهایی بازیهایی را که یاد گرفته، انجام میدهد یا رفتارهای بزر گترها را تقلید میکند. ساده ترین مثال برای این موضوع، تلفن است. او سعی میکند تلفن را در دستهایش بگیرد. او به این طریق میخواهد نشان دهد که بزرگ شده است. این همان آموختن آزادی و استقلال است.

در دنیای امروزی، کودکان ما نیز استرس، ناراحتی و نگرانی را می آموزند. کودک با بازی کردن می آموزد که مشکلاتش را چگونه حل کند. به همین دلیل، لازم است گاهی وقت ها او را رها کنید تا به تنهایی بازی کند و تنهایی مشکلاتش را حل کند.