آریا بانو - درمان وجودی و یا روان‌درمانی اگزیستانسیال نوعی روش فلسفی برای درمان است. این درمان بر این اساس است که تعارضات درونی فقط بعلت کشاکش میان غرایز سرکوب شده، خاطرات دردناک فراموش شده نیست، بلکه بدلیل مواجه فرد با مفروضات مسلمی از هستی و وجود می‌باشد.
نظریه شخصیت درمان وجودی
وجودنگرها شخصیت را نوعی فرایند شکل گیری می دانند که ثابت نیست و با صفات به خصوصی مشخص نمی شود. با تعریف آن ها "وجود" جلوه ای از بودن در دنیاست. وجودنگرها دوگانگی بین ذهن، بدن، تجربه و محیط را قبول ندارند. چرا که باور دارند این مفاهیم توسط خود شخص آفریده می شوند و از نظر پدیدارشناسی دنیایی که با آن ارتباط برقرار می کنیم را برداشت خود ما می دانند. از نظر وجودنگرها ارتباط در سه سطح اتفاق می افتد: بودن در طبیعت / بودن با دیگران / بودن برای خویشتن
-بودن با دیگران: وقتی با دیگران هستیم می دانیم آنها موجودات آگاهی هستند و می توانند بیاندیشند و ما را مورد ارزیابی و قضاوت قرار دهند. این مساله می توان باعث ترس از دیگران شود تا جایی که بخواهیم از آنها بگریزیم یا ساکت باشیم تا چیزی از خودمان را برملا نسازیم. یا ممکن است فکر دیگران را پیش بینی کنیم و رفتار خود را طوری هدایت کنیم که بر آنها بهترین تاثیر را داشته باشیم.
-بودن با خویشتن: از دید وجودنگرها بودن با خویشتن برای رسیدن به زندگی آگاهانه و آفریدن وجودی سالم پراهمیت است اما این اشتغال ذهنی هم تاوانی دارد.
-بودن در طبیعت: از نحوه ارتباط انسان با محیط پیرامونش و میزان پذیرش طبیعت و احترام به آن می گوید.
درمانگران وجودی معتقدند برای آفریدن وجودی سالم باید بهترین راه بودن با طبیعت و بودن با دیگران و بودن با خودمان را انتخاب کنیم و بهترین گزینه اصیل بودن است.

تمرکز درمان وجودی
درمان وجودی بر اراده آزاد، خودمختاری و جستجو برای معنا تمرکز می‌کند . این درمان اغلب بر روی فرد متمرکز است و نه روی نشانه‌ها. این رویکرد بر ظرفیت شما برای ایجاد انتخاب‌های منطقی و به حداکثر رساندن توانایی فرد تاکید دارد.
رویکرد وجودی تاکید می‌کند که:
همه افراد توانایی آگاهی از خود (خود آگاهی ) را دارند.
هر فرد دارای هویت منحصر به فرد است که تنها از طریق روابط با دیگران شناخته می‌شود.
مردم باید پیوسته خود را دوباره خلق کنند ، زیرا معنای زندگی پیوسته تغییر می‌کند.
اضطراب بخشی از شرایط انسانی است.
درمان وجودی برای چه موارد دیگری توصیه میشود؟
در رویکرد وجودی، مداخلات درمانی اغلب منجر به افزایش آگاهی و درک خود می‌شوند. درمانگران وجودی تلاش میکنند انواع نشانه ها مانند اضطراب مفرط، بی تفاوتی، بیگانگی، پوچی، تنهایی،خجالت، اعتیاد، نا امیدی، گناه، خشم، رنجش، خشونت و … را درک کرده و تسکین دهند. همچنین بر افزایش تجربیات فرد از زندگی و گشودگی نسبت به روابط، عشق، مراقبت، تعهد، خلاقیت، قدرت، اراده و انتخاب، معنویت، اصالت، خودشکوفایی و پذیرش تمرکز میشود.

چه انتظاری داشته باشیم؟
در اینجا چیزهایی را که می‌توانید از یک دوره درمان انتظار داشته باشید را می‌خوانید. روان‌درمانگر اگزیستانسیال گستره‌ای از رویکرد‌ها را استفاده می‌کنند، اما تمرکز اصلی روی وظایف و آزادی شماست.
درمانگران به شما کمک می‌کنند تا در مواجهه با اضطراب، به وسیله انتخاب کردن فکر و عمل مسئولانه و به وسیله مقابله کردن با افکار منفی درونی بجای نیرو‌های بیرونی مانند فشار‌های اجتماعی یا شانس، معنی زندگی‌تان را پیدا کنید. پرورش خلاقیت، عشق، اصالت و اراده آزاد، راه‌های متداولی هستند که به ما کمک می‌کنند تا خودمان را متحول سازیم.
به طور مشابه، زمان درمان اختلالات اعتیاد، روان درمانگران وجودی شما را هدایت می‌کنند تا با اضطرابی که تلاش می‌کند شما را به سمت سوء مصرف مواد سوق دهد مواجه شوید و شما را به بر عهده گرفتن وظایفتان هدایت می‌کنند. هدف این است: شما یاد می‌گیرید که خودتان تصمیم‌های بیشتری درباره چگونه زندگی کردن، به عهده گرفتن مسئولیت و عشق بگیرید، بجای اینکه به حوادث بیرونی اجازه دهید که رفتار شما را تعیین کند.
فرایند در رواندرمانی وجودی
بطور کلی فرایند غالب بر جلسات روان درمانی وجودی به این شرح است:
1- برقراری رابطه درمانی
2- شناسایی و ارزیابی مشکل و تعیین اهداف درمانی
3- تحلیل ریشه وجودی نشانه ها
4- بالا آوردن تعهد در مراجع به جهت ایجاد یک زندگی جدید که مطابق خواسته های درونی او است.
5- ایجاد وجود داشتن و بودن خالص در مراجع
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته