آریا بانو - کودکان را بی عرضه و دست و پا چلفتی خطاب نکنیم!
کودکان پس از بدو تولد به مثابه لوح سفیدی هستند که رفتارهای پدر و مادر را تکرار می کنند. بی شک پدر و مادر نقش چشمگیری در تربیت و نوع رفتار کودک ایفا می کنند. ما در این مقاله قصد داریم درباره نقش پدر و مادر در نوع رفتار کودکان مطالبی را ارائه دهیم.
نقش پدر و مادر در نوع رفتار کودکان
به گفته روان شناسان، همه ی انسان ها در طول زندگی مرتکب اشتباه های زیادی می شوند. اما والدین در بروز رفتارهای غلط و ناپسند کودکان تاثیر بسزایی دارند. 
روان شناسان می گویند که خانواده ها برای تربیت فرزندانشان سخت گیری های زیادی را اعمال می کنند. این سخت گیری ها شاید برای کنترل کردن فرزندشان موثر باشد، اما اثرات آن به شدت منفی و مخرب است. 
والدینی که قوانین سخت گیرانه ای را بر فرزند خود تحمیل می کنند، اغلب کسانی هستند که قواعد خوب بودن را به درستی به فرزندانشان آموزش نداده اند. آنان تنها در صورت بروز خطا از سوی فرزندشان، او را تنبیه می کنند.
پدر و مادر، هر رفتاری که از خود نشان بدهند، کودک آن را می آموزد. اگر والدین در نحوه ی برخورد خود پرخاشگری کند، کودک نیز پرخاشگری می کند. 
یک علت بی ادبی کودک و همچنین عصبانی کردن آنها این است که والدین سعی میکنند از طریق خشونت و یا با اعمال قوانین سخت، فرزند خود را آرام کنند که با این کار کودکان عصبانی و بی ادبی را پرورش می دهند.

کودکان را بی عرضه خطاب نکنید
بسیاری از والدین در تربیت فرزندان خود از کلماتی استفاده می کنند که موجب می شود کودک یک ذهنیت منفی نسبت به خودش به وجود بیاورد. اگر به کودک بگویید بی عرضه یا بگویید حتی عرضه یک کار کوچیک هم نداری او باور میکند که واقعا توانایی انجام هیچ کاری را ندارد و بی عرضه است. بنابراین باید مراقب حرف های خود باشید چرا که ، کودکان حرف های شما را باور می کنند.
بکارگیری الگوی تربیتی مناسب
کارشناسان علوم تربیتی می گویند، برخورد مناسب والدین باید به گونه ای باشد که رفتار غلط کودک را سرزنش کنند، نه خود کودک را. والدینی که از الگوی تربیتی صحیح استفاده میکنند در هنگام برخورد با کودکشان، به جای اینکه بگویند تو بچه بدی هستی، می گویند این رفتار تو غلط است.
آنان بدون اینکه شخصیت کودک خود را زیر سوال ببرند، به رفتار غلط او تذکر می دهند. به عقیده کارشناسان، والدینی که کودک خود را تحقیر میکند، به مرور زمان باعث می شود تا کودک خودش را فردی بی عرضه، بی ادب، لجباز و پرخاشگر خطاب کند. باعث شده تا کودک به رفتار های نابهنجار دست بزند.
باید حس اعتماد به نفس در کودکان افزایش پیدا کند، تا به جای بروز رفتارهای مخرب و همچنین احساس سرخوردگی و بی عرضه بودن، تصویری روشن و مثبت در ذهن خود ایجاد کند. با اگر کودک احساس خوبی نسبت به خود داشته باشد می تواند رابطه مسالمت آمیزی با دیگران داشته باشد. 
اگر کودک از سنین پایین با دقت و با شرایط سنی خود توسط پدر و مادرش به طور صحیح آموزش ببینند، به هیچ عنوان در مقابل دیگران رفتارهای مخربی از خود نشان نمی دهد و باعث شرمساری والدین خود نمی شود. 
والدینی که در مقابل اشتباهات کودک، رفتارهای غلطی از خود بروز می دهند و یا کودک را تحقیر میکنند، نباید انتظار داشت که کودک خود رفتار های صحیحی از خود نشان بدهد. 
برخورد والدین با فرزند خود باید به گونه ای باشد که کودک رفتار اشتباهش را بفهمد و آن اشتباه را جبران کند. برای این کار والدین باید به فرزند خود توضیح بدهد که با رفتار اشتباه تو ممکن است به دیگران آسیب برسد. به عنوان مثال به او نگویید که چرا سنگ را طرف برادرت پرت کردی؟ بلکه باید بگویید اگر سنگ را به طرف برادرت پرت کنی ممکن است به او آسیب برسد که قابل جبران هم نیست.

تربیت فرزندانی مودب
به فرزندان خود دوست داشتن و احترام گذاشتن به دیگران را بیاموزید، به حرف حرف ها و خواسته های آنان توجه کنید، با آنان مثل یک دوست باشید و آنان را با دیگران مقایسه نکنید. با رعایت این نکات سعی کنید فرزندان مودب و دوست داشتنی را تربیت کنید و همچنین به جای اینکه با رفتار های غلط خود حس بی عرضگی و سرخوردگی را در کودک خود ایجاد کنید، سعی کنید با رفتار های مناسب حس اعتماد به نفس را در او ایجاد کنید.
برخی رفتارهای غلط والدین با کودک
نحوه صدا زدن
دختر بد، دیوانه، احمق..
پدر و مادر الگوی فرزندان هستند و نباید از این کلمات استفاده کنند. اگر با اسامی های نامناسب فرزندان خود را مورد خطاب قرار دهید، آن ها باور می کنند که همان شخصی هستند که شما می گویید.

برای مثال اگر به کودک خود بگویید که توانایی انجام هیچ کاری را نداری او به این باور می رسد که بی عرضه است و ممکن است از شرکت در بازی ها و یا ورزش های گروهی خودداری کند. 
عدم پذیرش کودک
هیچ کس تو را دوست ندارد، کاش تو دختر من نبودی.
کودکی که به این باور میرسد که مادر او از بودنش احساس ناراحتی می کند و احساس می کند واقعا انسان دوست داشتنی نیست و ممکن است خود کودک هم تصمیم بگیرد از دنیای شما بیرون برود. از آنجایی که او احساس کرده است کسی او را دوست ندارد و نمیتواند به دیگران نیز پناه ببرد، دچار افسردگی میشود و با خود می گوید کاش هیچ وقت به دنیا نسامده بود. 
منفی ‌بافی
تو به درد هیچ کاری نمی خوری،تو شکست می خوری.
حتی اگر کودکی توانایی انجام کاری را ندارد، نباید این حس را در او ایجاد کرد. والدین باید یک باور ذهنی مثبت در کودک خود ایجاد کند و به او بگوید تو توانایی انجام این کار را داری و از پس آن بر می آیی.
شاید برایتان عجیب باشد، اما در یک تحقیق مشخص شد بیش از 80 درصد از زندانیان جوان افرادی بوده‌اند که مادر یا پدرشان در کودکی آنها را فردی بی عرضه و بی خاصیت و مایه‌ننگ و خود نامیده بودند. 
احساس گناه
به خاطر تو من نمی توانم یک زندگی آرامی داشته باشم، تو مرا پیر کردی.
اینها همگی مواردی هستند که موجب ایجاد حس گناه در فرزندان می شوند. در بسیاری از موارد طلاق، والدین به گونه‌ای رفتار می کنند که فرزندان حس می کنند اگر وجود نداشتند، شاید کار به جدایی نمی کشید.
بنابراین والدین باید برای تربیت کودکان خود روش های مناسبی به کار بگیرند. آنان نباید به گونه ای با فرزند خود رفتار کنند که کودک احساس سرخوردگی و بی عرضه گی کند.همچنین والدین باید با ایجاد یک باور مثبت در ذهن فرزند خود او را به رشد و تکامل برسانند.
گردآوری: بخش کودکان بیتوته