بزرگنمايي:

آریا بانو - جام جم / «نون‌خ»، این قصه تلویزیونی با فضایی پر از رنگ و شیرین به فصل پنجم رسیده و از نیمه فروردین امسال روی آنتن رفته است. سریالی به تهیه‌کنندگی مهدی فرجی و کارگردانی سعید آقاخانی که ید طولایی در ساخت سریال‌های کمدی با حال و هوای شیرین دارد.
او دراین سریال هر فصل تلاش داشته با حفظ جذابیت‌ها، شخصیت‌ها و بخش‌های محبوب، تازگی‌هایی را هم به قصه و لوکیشن‌ها بیفزاید و از تجربه‌های جدی نترسد. به همین منوال فصل پنجم سریال هم مثل سری‌های پبشین مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه چند ویژگی این قصه را بررسی کردیم تا ببینیم چرا نون خ هنوز دیدنی است؟
ما یک خانواده‌‎ایم

قالی کرمان شهره است که هر چه بیشتر پا می‌خورد، اجر و عیارش بالاتر می‌رود. سریال‌هایی که طی چند فصل روی آنتن می‌روند نیز این فرصت را دارند تا بیشتر در راه رفع کاستی‌های خود قدم بردارند و به مرور زمان بر دل مخاطب بنشینند. گویی که هر شخصیت به عضوی از خانواده بینندگان بدل می‌شود که کردار و تکیه‌کلام‌هایش آشناست. در واقع شخصیت‌پردازی‌های دقیق‌تر و عمیق‌تری طی فصل‌ها شکل می‌گیرد و سبب به بار نشستن هر چه بیشتر شوخی‌های هر شخصیت به مرور زمان می‌شود. سریال نون خ از این جمله است.
ایرانگردی به سبک نون خ
سریال در این فصل از محدوده امن خود خارج شده و قصه جوری روایت می‌شود که نیاز به حضور در جاده دارد. به همین دلیل اهالی روستا بار سفر بستند و راهی کرمان شدند و بعد از آن به سیستان و بلوچستان می‌رسند. همین خط قصه گرچه به گواه سازندگان این فصل دشواری‌هایی را به همراه داشته است اما موجب رنگ‌آمیزی متفاوت سکانس‌ها شده و مناظر طبیعی متنوعی را مقابل چشم مخاطبان برده است. تنوع آوایی و بصری در لهجه و پوشش هم ارزش افزوده دیگر این فصل است. شخصیت‌های اصفهانی، کرمانی و...به قصه اضافه شدند که قاب‌های سریال را به رنگین‌کمانی از اقوام بدل ساختند. تنوع قومی شیرینی‌بخش بوده و ضمنا باعث می‌شود سراسر ایران به بهانه تماشای نمادهایی از همشهریان خود هم که شده به این قصه توجه کنند. 
فراتر از زینت‌بخشی
در این سریال تا اینجای کار توجه به شهرهای دیگر وآداب ورسوم‌شان فراتر از نگاه دستوری یا صرفا زینت‌بخش فیلمنامه و میزانسن بوده است و درقصه تنیده شده و منطق روایی دارد. ازسوی دیگر آدم‌هایی که ازشهرهای مختلف کنار اهالی سریال در طول مسیر این سفر می‌بینیم، ملموس و باورپذیر هستند. در میان‌شان خوب وبد پیدامی‌شود. کلام و شوخی‌های روز دارند. نمونه‌اش که حسابی در این فصل هم گل کرده همین شوخی با بازی مافیا، واژ‌ه‌ها و حرکات دست آن مثل دیس‌لایک نشان دادن و تقاضای چالش است. مورددیگر که می‌توان اشاره کردبحث میان خلیل و نورالدین درباره سریال «پیکی‌بلایندرز» است که به‌ویژه برای نسل جوان آشناست. 
این بومی‌های شیرین
سریال از همان فصل نخست علاوه بر حضور چهره‌ها از بازیگران بومی کرد‌زبان هم بهره برد و از آنها ستاره ساخت. در این فصل شاهد حضور بازیگرانی از کرمان و... هم هستیم. این ظرفیت نون‌خ نشان می‌دهد که هنوز چهره‌های گمنام و کمتر دیده شده هستند که می‌توانند به آنتن رنگ تازه ببخشند. یکی دیگر از تمایزات نون خ، ستاره‌های میانسال آن است. نقش اصلی سریال مردی میانسال است و در کنار او نیز بازیگرانی حاضر هستند که لزوما ویژگی‌های کلیشه‌ای و ظاهری ستاره‌ها را ندارند. حتی برخی از آنها مثل عمو کاووس پا به سن گذاشتند ولی همچنان در درخشیدن و لبخند آوردن بر لب مخاطبان موفق عمل می‌کنند. 
غافلگیری‌های آقاخانی 
آقاخانی چه در همین سریال و چه در آثار دیگرش مثل «راز بقا» نشان داده که از غافلگیری و تغییر استقبال می‌کند. امیر وفایی، نویسنده اثر نیز همین سلیقه را دارد. به تغییر فضاهای قصه در این چند فصل که نگاهی بیندازید یا تغییرهای باورپذیر برخی شخصیت‌ها را که بنگرید، این ویژگی را درمی‌یابید. مثل تغییر رویه سلمان عاشق در این فصل که گرچه برخاسته از روان‌شناسی شخصیت‌ خودشیفته و گاه نادان اوست اما حال و هوای تازه و حتی می‌شود گفت ریسکی را به قصه داده است. فراز و فرودهای زندگی شخصیت‌ها مثل وضعیت مالی خلیل یا تغییر لوکیشن‌ها و سراغ جاده رفتن نیز از آن خطرهایی است که سازندگان سریال از آن نهراسیدند و اتفاقا موجب دوری از تکرار شده و در جذب مخاطب تا امروز جواب داده است.