بزرگنمايي:

آریا بانو - ورزش 3 / امید عالیشاه در سیرجان هم به روند درخشان این فصل خود ادامه داد تا همچنان یکی از مهمترین ستاره های پیش برنده پرسپولیس در کورس قهرمانی این فصل باشد.
 کمتر عادت داشتیم تا شماره 2 پرسپولیس را برای چند بازی متوالی در ترکیب تیمش ببینیم و کمتر خاطرمان می آید او در چند بازی متوالی بدرخشد و چهره ای تاثیرگذار در میدان باشد اما این فصل انگار همه چیز برای عالیشاه و پرسپولیس فرق کرده و جایگاه کاپیتان همانی است که باید باشد.
عالیشاه از همان دوران درخشش در تیم ملی نوجوانان و سپس باشگاه راه آهن استعداد شگرفی نشان داد اما به نظر می رسید در سال های جوانی به اندازه برخی چهره هایی که زود از صحنه خارج شدند مثل پیام صادقیان یا ستاره هایی که در مقاطعی درخشیدند مثل محسن مسلمان در پرسپولیس بزرگ قدر نمی بیند.عالیشاه از همان تیم پرستاره علی دایی شروع کرد و جزو جوان های شاخص این تیم بود اما انگار مرارت زیادی کشید تا خودش را به عنوان ستاره پرسپولیس به هوادار خودی، سرمربی و رسانه تحمیل کند.
حتی در دروان بزرگتر بودن تیم و رسیدن به بازوبند بعد از خداحافظی سیدجلال با وجود ارائه نمایش های درخشان نیز عالیشاه به اندازه کافی قدر نمی دید و حتی در صورت تاثیرگذاری در بازی های بزرگ یا نیمکت نشین می شد یا با تعویض زودهنگامش فرصت تاثیر صددرصدی در تیب تیمش را از دست می داد..
در شروع فصل جاری نیز این اتفاق برای او رخ داد و با اینکه هر بار به زمین می آمد ، می درخشد اما دوباره یا بنا به اتفاقات ضرور مثل محرومیت و آسیب دیدیگی بیرون می نشست یا با صلاحدیدی یحیی گل محمدی نیمکت نشین می شد.
با وجود این بالا و پائین شدن ها امید در نیم فصل اول در همان دقایقی که پیدا کرد یک چهره درخشان بود و از سوی هواداران خودی به عنوان بهترین بازیکن نیم فصل اول انتخاب شد تا مثل یک کاپیتان واقعی و بزرگتر تیم در امور فنی هم از همه بازیکنان رختکن پیش باشد.
با حضور اوسمار اعتماد به امید قطعی تر و محکم تر شد.او در سیستم مد نظر مرد برزیلی جایگاه و پست تازه ای پیدا کرد و به درخشش ادامه داد. او در نقش بازیکن آزاد پشت مهاجم نوک در جریان بازی ها گاهی وینگر چپ، گاهی وینگر راست و گاهی مثل یک پلی میکر در زمین بازی دیده می شود و انگار در این پست درخشیدن را به شکل دیگری امتحان می کند.
عالیشاه در نیم فصل دوم فارغ از درخشش اخیر اوستون اورونوف یا اوج گرفتن دوباه مهدی ترابی مرد اول پرسپولیس در فاز حمله بوده و هموه در امور تهاجمی نقش اول را ایفا کرده است.به دنبال این درخشش که البته ناشی از توان فنی و بدنی بالا و البته تمرکز کامل روی آنچه در زمین انجام می دهد ، در بازی های اخیر توپ ها در حوالی منطقه هجده قدم غالبا به این بازیکن ختم می شد چرا که عالیشاه با تجربه بیشتر و توان فنی بالا می داند در کدام موقعیت و کدام زمان توپ را به چه کسی بسپارد یا احیانا برای شوت زدن و تهدید دروازه حریف به دست خود اقدام کند.
عالیشاه در سیرجان هم مثل یک ستاره شروع کرد و تا دقیقه 88 که در زمین بود شبیه یک فرمانده نبض بازی تهاجمی تیم را در دست داشت. هر چند پرسپولیس به خاطر بازی خارج از خانه و حساسیت های به وجود آمده در جدول در بیست دقیقه پایانی کمی عقب نشست و بازی را مدیریت کرد اما عالیشاه تا زمانی که ترابی و سروش در زمین بودند ( دقیقه 65) خیلی خوب نبض بازی را در دست داشت و بعد از آن با تغییراتی که رخ داد و عقب رفتن تیمش نقش کمرنگ تری پیدا کرد که طبیعی هم بود.
عالیشاه امروز در 32 سالگی همچنان بهترین فصل خود در پرسپولیس را سپری می کند و با در اختیار داشتن کنترل رختکن یک کاپیتان مقبول در بین بازیکنان و هم تیمی هایش شناخته می شود و البته ارتباط خوبی هم با اوسمار دارد.
فراموش نکنید شاید اگر در دقیقه 16 پنالتی حادث شده روی او توسط داور بازی سیرجان اعلام می شد حالا بیشتر و با یک فکت آماری دقیق تر می شد درباره میزان تاثیرگذاری او صحبت کرد اما حتی اگر خلاصه چند دقیقه ای بازی گل گهر – پرسپولیس را مرور کنید به نمایش درخشان عالیشاه در این میدان دشوار نمره بالایی خواهید دید و پی به نقش محوری و پررنگ او در زمین می برید.
هشت بازی از لیگ برتر این فصل باقی مانده و اگر امید عالیشاه قادر باشد این فرم درخشان را حفظ کند و با مصدومیت سکته ای در این کیفیت ایجاد نشود ، می تواند مهره قهرمانی پرسپولیس در این مقطع تعییین کننده و دشوار باشد. عالیشاه فصل قبل سه جام را به عنوان کاپیتان بالای سر برد که برای او این قهرمانی ها بخصوص بعد از آن گل تعیین کننده فینال حذفی در دربی ، مزه دیگری داشت اما اگر امسال با این نمایش‌‎های درخشان و استمرار در خوب بودن به عنوان یکی از تاثیرگذارترین و بهترین بازیکنان تیم ، او و پرسپولیس به قهرمانی لیگ برسند ، این جام بردن برای شماره 2 سرخ ها بسیار شیرین تر، غرور انگیزتر و به یادماندنی تر خواهد شد.