بزرگنمايي:

آریا بانو - افراد مبتلا به اختلال اضطراب، با نگرانی و اضطراب شدیدی روبرو هستند که ممکن است در خواب و فعالیت‌های روزانه آن‌ها اختلال ایجاد کند و معمولا با علائم بدنی از جمله سردرد و حالت تهوع همراه است. درمان اختلال اضطراب معمولا ترکیبی از دارو و روان‌درمانی است.


سرویس روانشناسی - حتما تا کنون اضطراب را تجربه کرده‌اید اما چقدر در کنترل اضطراب خود موفق بوده‌اید؟ می‌دانید چه زمانی اضطراب به یک اختلال روانی تبدیل شده و نیاز به درمان تخصصی دارد؟
چنانچه مطالعه قسمتی خاص مد نظر شماست، با انتخاب عناوین ارائه شده به موضوع دلخواه خود برسید :
تعریف اختلال اضطراب علائم درمان اختلال اضطراب چیست؟
فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر یا تعمیم یافته، نسبت به افراد عادی و در طول روز احساس اضطراب بیشتری را تجربه می‌کند. این یک بیماری مزمن است و مبتلایان تنش شدیدی را، اغلب بدون وجود تحریکات، تجربه می‌کنند. این اختلال شامل تصور یا پیش بینی یک فاجعه درباره‌ی سلامتی، پول، خانواده، شغل و ... است و گاهی تنها فکر کردن به روزی که در پیش است برای فرد تنش زا و نگران کننده است.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب نمی‌توانند نگرانی‌های خود را تغییر دهند، با اینکه آن‌ها معمولا از این واقعیت آگاه هستند که این نگرانی‌ها بی مورد است. این افراد معمولا قادر نیستند به خوبی استراحت کنند و دچار مشکلات مربوط به خواب نیز هستند. نگرانی‌های آن‌ها با علائم فیزیکی مثل لرزیدن، انقباض یا تنش ماهیچه ها، سردرد، تعریق، گر گرفتگی و یا تنگی نفس همراه است.
بسیاری از این بیماران به راحتی از سایر مردم وحشت می‌کنند. آن‌ها ممکن است مدام احساس خستگی کنند، در تمرکز کردن دچار مشکل باشند و ممکن است از افسردگی نیز رنج ببرند. فرد مبتلا به اختلال اضطراب معمولا حالات فیزیکی مانند حالت تهوع، احساس بغض در گلو، تکرر ادرار و ... را تجربه می‌کند. این افراد زمانی که سطح اضطرابشان ملایم است از لحاظ اجتماعی به خوب عمل می‌کنند و به خوبی به کارشان ادامه می‌دهند. اما اگر آن‌ها از شرایط خاص تشدید کننده اضطرابشان دوری نکنند، حتی در ساده‌ترین اعمال روزانه نیز دچار مشکل خواهند شد.

اختلال اضطراب، حدود 6.8 میلیون نفر از بزرگسالان آمریکایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در این آمار تعداد زنان تقریبا دو برابر مردان است. این اختلال به تدریج رشد می‌کند و می‌تواند در هر مقطعی از زندگی شروع شود، اما معمولا در دوران کودکی و یا میانسالی رشد می‌کند. این بیماری معمولا در میانسالی به حداکثر خود می‌رسد و پس از آن به مرور کاهش پیدا می‌کند. شواهدی وجود دارد که تاثیرات ژنتیکی در ایجاد این اختلال تاثیر نسبتا کمی دارند.
سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا سوء مصرف مواد معمولا با این اختلال همراه هستند و به ندرت به تنهایی اتفاق می‌افتد. اختلال اضطراب معمولا با درمان دارویی، رفتار درمانی و روان درمانی قابل معالجه است، اما روش‌های درمانی و شرایط خاص دیگری باید همزمان با روند درمان اتفاق بیافتد.
علائم اختلال اضطراب
مهم‌ترین نشانه‌ی اختلال اضطراب، وجود احساس نگرانی و تنش بیش از حد به مدت شش ماه در فرد است که میزان آن بیش از اضطراب مردم عادی باشد. افراد مبتلا به این اختلال معمولا:‌
نمی‌توانند نگرانی بیش از حد خود را کنترل کنند. برای به خواب رفتن یا در خواب ماندن دچار مشکل هستند. دچار تنش ماهیچه‌ای هستند. همیشه در انتظار بدترین اتفاقات هستند. نگرانی بیش از حد در مورد پول، سلامتی، خانواده و یا کار دارند. حتی زمانی که هیچ نشانی از مشکل وجود ندارد.‌ نمی‌توانند آرام باشند. عصبی هستند. به راحتی احساس وحشت می‌کنند. احساس خستگی زیادی دارند. در تمرکز کردن دچار مشکل هستند.

علائم فیزیکی معمول در بیماران مبتلا به اختلال اضطرابی:
احساس خستگی بی دلیل سردرد درد و کشش ماهیچه‌ای مشکل در بلع لرزش یا انقباض ماهیچه‌ای تعریق حالت تهوع سرگیجه تنگی نفس احساس گر گرفتگی تکرر ادرار
در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب، نگرانی‌ها و اضطراب‌ها معمولا در رابطه با عملکردشان در مدرسه یا مسابقات است. علاوه بر این، آن‌ها ممکن است بسیار نگران وقت شناسی یا مطابقت با معیار‌های کمال گرایانه باشند. ان‌ها مدام نگران این هستند که نکند بهترین نباشند یا به بهترین شکل ممکن عمل نکنند.
بیشتر بدانید: اضطراب کودکان و روش صحیح برخورد با آن

درمان اختلال اضطراب
درمان دارویی و انواع روان درمانی‌های خاص برای مقابله با این اختلال پیشنهاد شده‌اند. انتخاب اینکه کدام روش باید به کار گرفته شود یا درمان همزمان دارویی با روان دروانی، به عهده‌ی پزشک و با توجه به شرایط بیمار صورت می‌گیرد.
قبل از اینکه درمان شروع شود، پزشک باید یک ارزیابی نسبت به شرایط بیمار انجام دهد تا مشخص شود که آیا این نشانه‌ها و تنش‌ها ناشی از اختلالات اضطرابی است یا خیر و اگر هست مربوط به کدام نوع از این اختلال می‌شود.
اختلالات اضطراب انواع گوناگونی دارند که با هم متفاوت هستند؛ بنابراین بسیار مهم است که پیش از شروع روند درمان نوع اختلال بیمار مشخص شود. گاهی بیماری یا اختلالات دیگری در بیمار مشاهده می‌شوند، مثل اعتیاد به مواد مخدر، که لازم است قبل از اقدام برای درمان اختلال اضطراب به آن‌ها رسیدگی شود.

اگر شما قبلا برای یکی از انواع اختلالات اضطرابی تحت درمان بوده‌اید، به پزشک خود روش‌های درمانی که امتحان کرده‌اید را بگویید. میزان دارویی که مصرف می‌کردید، متد‌های روان درمانی که روی شما کار می‌شده و ... اطلاعات بسیار مفیدی برای پزشک شما محسوب می‌شوند.
زمانی که اختلال اضطراب شما تشخیص داده شد، دقت داشته باشیدکه شما و پزشکتان در یک تیم هستید. همراه با هم تلاش خواهید کرد که بهترین رویکرد درمانی را پیدا کنید. اگر یک روش درمانی جواب نداد، باهم به سراغ روش دیگری می‌روید؛ بنابراین صبور باشید و احساس شکست نکنید. گاهی لازم است چند روش درمانی بر روی شما امتحان شود.
دارودرمانی
دارو‌های ضد افسردگی: تعدادی از دارو‌های ضد افسردگی در درمان اختلال اضطراب موثر هستند. زمانی که شروع به مصرف این دارو‌ها می‌کنید، چند هفته طول می‌کشد تا علائم اضطراب شما کمرنگ شوند؛ بنابراین دلسرد نشوید و از قطع ناگهانی دارو‌ها پرهیز کنید. به آن‌ها شانس و فرصت کافی برای عمل کردن بدهید.
دارو‌های ضد اضطراب: بنزودیازپین‌ها benzodiazepines در کاهش میزان اضطراب به سرعت عمل کرده و عوارض جانبی کمی دارند (البته شما را دچار خواب آلودگی می‌کنند). از آنجا که بدن به مرور نسبت به این داروها مقاوم می‌شود، تجویز آنها به صورت کوتاه مدت اتفاق می‌افتد و ممکن است به مرور دوز مصرفی شما بیشتر شود. افرادی که سابقه‌ی اعتیادبه مواد مخدر دارند بهتر است این دارو‌ها را مصرف نکنند. بیشتر بدانید: معرفی قرص ضد استرس، قرص آرامبخش و ضد اضطراب
روان درمانی
روان درمانی ، شامل صحبت کردن با یک متخصص روانشناس است که با دریافت مشاوره به شما کمک می‌کند با مشکلات و شرایط استرس زا روبرو شوید.
درمان شناختی – رفتاری: این روش درمانی در درمان اختلالات اضطرابی بسیار مفید است. بخش درمان شناختی، کمک می‌کند که الگو‌های فکری که ترس را در ذهن فرد پرورش می‌دهد و حمایت می‌کند تغییر یابد و بخش رفتاری واکنش‌های فرد را نسبت به شرایط اضطراب‌زا تغییر می‌دهد.

برای بسیاری از مردم، بهترین روش درمانی، ترکیب درمان دارویی و روان درمانی است. همانطور که قبلا گفته شد، بسیار اهمیت دارد که به روش درمانی فرصت منصفانه‌ای بدهید تا اثر کند؛ و اگر یک رویکر کارساز نبود، احتمال اینکه یک روش دیگر موثر واقع شود وجود دارد. پس دلسرد نشوید.
اگر تجربه‌ای موفق یا ناموفق در این زمینه دارید آن را از طریق بخش "ارسال نظر" با ما و سایر کاربران ستاره در میان بگذارید.
زهرا روشنایی